Cees van der Laan, Castricum


Cees van der Laan uit Castricum, voorheen Heemskerk, is voor de Noord-Hollandse fondspelers een legende. Er is geen woord gelogen als we stellen dat Cees één van de grondleggers is van het Noord-Hollandse fondsoort. Het soort fondduiven dat zich al sinds jaar en dag in de kijker speelt op de internationale fondklassiekers van de ZLU. De lijst met liefhebbers die slaagden met duiven van zijn hok is te lang om op een zondag namiddag op te stellen. De prestaties van Cees zelf op de klassiekers is navenant. Als je de bokalen gewonnen op de vlucht der vluchten Barcelona op het toilet uitstalt, heb je of een ruimtelijk probleem of teveel bokalen. Al moet ik erbij zeggen dat je wel erg prettig naar het toilet gaat op deze manier.
Aanleiding van het bezoek was het opvangen van een jonge duif van Cees door sportvriend Hans de Ruig. Hans gaf het duifje op, niet wetende met wie hij van doen had. Toen hij vertelde dat hij was uitgenodigd om eens langs te komen, heb ik mijzelf vrijwillig aangemeld met hem mee te gaan. Ik wilde deze duivenlegende ook wel eens leren kennen.
Vroeg op, waar de zondagmorgen meestal wordt gebruikt om bij te tanken als voorbereiding op weer een werkweek. Om half 10 waren we al present, na ruim 130 kilometer touren over de Afsluitdijk en door het Noord-Hollandse. Castricum ligt aan de Noordzee kust, schuin onder Alkmaar.
De reis verloopt voorspoedig, Hans had voor wat lekkers bij de koffie gezorgd. De ontvangst is allerhartelijkst. Nog voor we aan de keukentafel hebben plaatsgenomen gaat het verhaal al over de duiven. Machtig is dat elke weer, duivenmelkers vinden elkaar steeds weer op die manier. 
Omdat ik zelf uit Noord-Holland stam is het voor mij niet moeilijk om de namen te volgen, veel staan al lang aan de top, of hebben een mooie geschiedenis. Adembenemend zijn de verhalen over de duiven die daar aan de kust de concoursen oprollen, ruim in de overvlucht op de Franse, Vlaamse en Duitse melkers. Ook het verhaal over de stamopbouw bij Cees van der Laan mag er zijn. 
Cees heeft de luxe gehad om duiven te kunnen kopen uit de creme de la creme van de destijds beste melkers van Nederland. Eigenlijk deed hij niets anders dan de mensen uit de generaties voor hem. Het beste is nog niet goed genoeg om jezelf te lanceren. Verschil met de echte melkers is dat ze met dat supermateriaal aan de top weten te blijven. Als je namen als Texier, "131" de Weert, Oostenrijk , van der Wegen en Braakhuis hoort weet je dat je met een stam duiven te maken hebt waar het "hangen" tot kunst is verheven. Duiven voor de harde labeur, waar anderen afhaken stomen deze duiven door, de Nederlandse fondduif pur sang. 

Na de nodige sappige verhalen en meest hilarische anekdotes, uitwisseling van systemen en gedachten goed, is het tijd om naar de duiven te gaan.
Cees stapt meteen het beroemde vlieghok in, het hok waar veel ZLU bokalen zijn verdiend. Want daar gaat het om, ZLU bokalen, of bokalen uitgegeven door de Belgische inrichters van deze vluchten. Het hok stamt nog uit de Heemskerkse periode waar in die periode op de Afdelingsconcoursen onbarmhartig hard werd gespeeld. Nog steeds voldoet het hok aan alle normen van deze tijd, getuige ook de prestaties die er in de tijd die er in Castricum wordt gespeeld zijn behaald. Cees verteld daarbij ook openhartig over de zaken die ook hij nu nog fout doet, ook al zit hij al een leven lang tussen de duiven. Ongelooflijk vinden we het, maar deze man blijkt gedreven en geeft niet af. Let maar op, 2019 doet hij het gewoon weer. De duiven voor Barcelona heeft hij nu al in het hoofd, elke duif zorgvuldig voorbereid en gehard op de concoursen waar het om gaat. Met flink veel kilometers dus.
Na het vlieghok bekijken we het hok waar de jaarlingen worden ingespeeld, tussen deze twee hokken een ren met de jongen 2018. Cees geeft aan er 120 gespeend te hebben, bij de enting bleken er al zo'n 30 weg te zijn, kwijtgespeeld van het hok, maar ook de kromsnavel. Castricum ligt midden in de natuurgbieden in de duinen. Ook de groten in de sport hebben het probleem wat iedereen tegenkomt. Niet bij de pakken neer zitten is het devies, kijken naar wat je hebt, naar wat het had kunnen zijn heeft geen zin.
De klok wijst ondertussen richting 2 uur in de middag. Tijd vliegt als je het naar de zin hebt. We zetten weer koers richting Friesland. Cees wordt hartelijk bedankt, wat een gastvrijheid, verhalen en simpel inzicht heeft deze man ons meegegeven. 
Hans en ik zijn er vol van. Zoveel goede duiven in een tijdsbestek van anderhalf uur in de handen gehad, pezige duiven, rank van vorm, licht en niet te groot. Een veerkwaliteit om van te watertanden. De blauwdruk van de moderne ZLU duif. Machtige dieren, elk van deze duiven heeft een geschiedenis mee te dragen, ooit begonnen op de hokken van de man die wij allemaal kennen als Jan Aarden, onbetwist de grondlegger van de Nederlandse fondwonders.
Terug in Engelum bekijken we nog een paar duiven. Ze vallen in het niets bij wat we hebben aanschouwd, al hebben deze duiven goed gepresteerd. Of was het gras toch weer groener bij een ander? Ik denk het niet, Cees van der Laan staat voor topkwaliteit!

www.postduivenblog.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten