Bergerac - Nog een paar dagen

Nog een paar dagen, dan gaat het gebeuren. Inkorven voor Bergerac, voor mij de laatste vlucht van het seizoen.
Ik kijk er naar uit, ik heb nog nooit zo'n grote ploeg mee gehad op de marathon.
Het is ook een andere benadering, waar ik normaal drijf op weinig duiven en hoop dat de kwaliteit de doorslag geeft, wordt het nu de vlucht van de selectie.
Voor de overjarigen om te laten zien dat ze het waard zijn de winter over te blijven, voor de jaarlingen om te bevestigen wat ze het hele seizoen al beloven.

22 moeten er mee, eentje viel afgelopen zondag al af, een 3 jarige doffer die echt wat mankeerde. Dunne mest, zag er niet best uit. Direct apart, nu weer opgeknapt maar gaat niet mee. Hij krijgt geen eerlijke kans, loopt teveel achter in de voorbereiding.

Gisteren alles nog even mee gehad. Gelost op 50 kilometer, om de minuut. Thuis het systeem aan, om te kijken welke het snelst thuis was. Een soort van tijdrit dus, om in de geest van de Tour de France te blijven.

Even kijken welke het scherpst zijn, handig om de eerstgetekenden uit te zoeken. Het ging redelijk goed, hoewel één duivin er de hele middag over deed om thuis te komen.

Nog even bij Wim geweest, hij draait een super seizoen, liet me een paar duiven zien die er al echt klaar voor waren. Hans nog langs gehad, ook bij hem de Bergerac koorts, voor hem selectievlucht van de jaarlingen. Bij Bram zouden er maar zes mee, weddenschap met Albert, maar de ploeg gaat toch groter worden. Ook bij Bram staan ze er goed op, als ik de berichten van Nico mag geloven. Kortom, er heerst koorts, de Bergerac koorts, we hebben er allemaal nog even zin in, de overnachters van Minnertsga. 

Constant iets in de kop, iets met een blauwe witpen...............

Tot de volgende!


www.postduivenblog.nl

Onderweg naar Bergerac

De voorbereiding op de laatste vlucht van het jaar, Bergerac, is begonnen.

Maar even de stand van zaken. In het vorige bericht was te lezen dat ik nog een mooie serie in het hoofd had, met dagfond op Gien en twee weken later Chateauroux, daarnaast nog Bergerac en Cahors.
Ondertussen is het alweer wat anders gelopen, plannen en planningen zijn slechts het begin van een avontuur, ik hoor het mijn vroegere leidinggevende nog zeggen.
Het plan is na Gien gewijzigd, geen jaarlingen naar Chateauroux, het merendeel van mijn clubgenoten zag het niet zitten om nog in te korven op deze kraker. Het seizoen is zwaar, er zijn onderweg behoorlijk wat duiven afgevallen. Wijs, als je ziet dat je duivenbestand deze omstandigheden niet aan kan, geen brokken meer maken.
Voor mij had het wel wat gevolgen, was immers al begonnen met de jaarling duivinnen om deze op een goede neststand te brengen, juist voor Chateauroux.
Ik heb nu besloten om alle kaarten op Bergerac te zetten. Bergerac is een stevige vlucht, voor ons iets meer dan 1.000 km. Vaak wel een goed verloop, ik denk dat het komt omdat de duiven vanaf Bergerac een redelijk goede exit hebben richting kuststrook van Frankrijk. Daarnaast is een middaglossing geschikt voor goed ingespeelde jaarlingen. Het jaarling jaar moet een leerjaar zijn, wat bewezen moet worden is de wil om thuis te komen, inhoud en afstand geschiktheid.
Ik ga dan ook alle duiven spelen op Bergerac. Normaal korf ik kleine aantallen in, risico spreiden, duiven mee die goed zijn. Ik bereid nu de hele ploeg voor. 
In dit kader heb ik gisteren alles mee gehad op Morlincourt(448 kilometer), ook de doffers die  Gien mee waren, ook de doffers die van St. Vincent terug zijn gekomen. Opvallend was het goede herstel van de nakomers van St. Vincent. Indicatie dat de gezondheid op het hok goed is.
Gisteren dus de Generale Repetitie. Ik was tevreden over de aankomsten. In de club begonnen met een 5de, mooie serie, in groot verband wel laat overigens. De St Vincenters bijvoorbeeld, stonden allebei op de verenigingsuitslag!
Nu een weekend geen vlucht, geen Chateauroux en de jongen worden immers niet gespeeld.
Daarna Bergerac, voor mij de laatste officiële vlucht van het jaar. 
Het africhten van de jongen ga ik mee beginnen na Bergerac, dit zal weer gaan volgens het beproefde concept, ik heb hier voorgaande jaren al meer over geschreven.
Vorige week beleefden mijn collega marathonliefhebbers ware veldslagen vanaf Barcelona en ook Dax was een vlucht met veel achterblijvers. In eerste instantie de schrik in de benen, veel duiven onderweg, concoursen die(veel te) lang openstaan. Veel emotie op de social media, resulterend in berichten op verschillende nieuws sites. Helaas achterhaald, maar niettemin negatief over de sport.
Analyses over wel of niet lossen met de omstandigheden die er waren ga ik niet maken, ik beschik niet over de informatie die nodig is om dit goed te kunnen doen. Liefhebbers wijzen wel op de omstandigheden die verwacht werden. Feit blijft dat men zelf inkorft, dus risico neemt. Iedereen wist dat het moeilijk ging worden.
Na de emotie van vorig weekend, doet het me deugd steeds meer berichten te zien dat er nog veel Dax en Barcelona duiven op de hokken terugkeren.
Ik las ooit eens een opmerking van good old Wim Muller over rampvluchten, ik weet de uitspraak niet letterlijk meer, maar het kwam er op neer dat uiteindelijk toch het merendeel van de duiven op de hokken terugkeren na moeilijke vluchten. Het lijkt erop dat het nu weer gebeurd.
Ik wens iedereen succes de komende weken, het fondseizoen 2017 zal in ieder geval niet makkelijk vergeten worden.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

Halverwege het fond seizoen

Tijd voor een tussentijdse balans, Het is het laatste weekend van Juni geweest, voor de NPO fondvluchten staan we nu halverwege. De derde dagfond is vervlogen, 3 van de 7 overnachtvluchten zijn geschiedenis. De ZLU liefhebbers zijn pas begonnen dit weekend, maar die hebben dan ook iedere week feest vanaf nu.

Hoe het ervoor staat in Engelum?
Ik heb al uitvoerig bericht over de mislukking van Limoges, daarbij kan ook de zelfde bewoording voor St. Vincent middaglossing worden gebruikt. De 2 ingezette duiven vanaf St. Vincent zijn zelfs niet thuis gekomen.
Afgelopen weekend was het Ruffec(894 km). Ik had voor het eerst duivinnen mee op een goede neststand. Dat bleek ook, de 3 gezette duiven stonden alle 3 op de uitslag in het NIC(1:3), 2 van de 3 haalde een NPO klassering(1:3 in Friesland), eentje was goed genoeg voor sector 4(1:4).
Veel nachtvliegers, ondanks het weer. Een clubgenoot wist te vertellen dat er zo'n 70 duiven geklokt waren in de neutralisatietijd, het zou kunnen, ik heb ze niet nageteld. Spectaculair, de liefhebbers van de ochtendlossingen zullen er van gruwen misschien. Feit is dat het gebeurd.

Ruffec, de 13-552

Hier geen nachtvliegers, de eerste werd geklokt op 08:02 en wat seconden, goed genoeg voor een ruime plek 1:10. Tevreden, zeker na de mislukkingen van de eerdere vluchten.
Opvallend was ook dat de conditie van de duiven uitstekend was, chapeau dus voor de verzorgers van de duiven onderweg.

Daarnaast was dit weekend ook de 3de dagfond vlucht, helaas een dag uitgesteld, maar ik vind dat nooit een probleem, vooral voor de jaarlingen een goede leerschool, ze moeten zich toch goed leren redden, zowel in de container als onderweg.
In de vereniging werd een vierde plek behaald, in de afdeling kwamen we niet eens op de uitslag, nog wel in rayon "De Kuststrook". Vraag me af of de omstandigheden dan toch nog zoveel invloed hebben gehad. Ik kan me haast niet indenken dat het niveau duiven in het rayon zoveel lager zou liggen dan elders in de afdeling. Ook de "Kuststrook" telt een aantal gerenommeerde spelers. Overigens nu nog één duif onderweg. Ik had het al voorspeld, prachtige doffer, echter erg ongedurig, verpilde teveel energie voor de mand ook maar open ging. Ook in het hok steeds bezig, zijn afwezigheid bevestigd dat nu.
De eerste 2 dagfond vluchten liepen hier niet verkeerd, geholpen door lastige omstandigheden, moet er eerlijker wijs worden bij gezegd.

Mantes la Jolie, de 16-600

Er zijn ondertussen toch wat duiven verspeeld, er waren al niet veel duiven beschikbaar om op alle vluchten uit te kunnen komen. Komend weekend is er alleen een midfond, hier worden wat jaarlingen gezet, daarna het weekend van Dax en een dagfond(volgens mij Gien, rond de 650 km). Dax wordt overgeslagen, ondanks de nationale lossing, geen duiven, op Gien worden een paar duifjes ingezet, ook om de vereniging te steunen. Het weekend erna Orange, misschien dat het Ruffec ploegje duivinnen dan mee kan, even zien wat de neststanden doen. Het weekend daarna nationaal Chateauroux, hier wil ik aan de start komen met wat jaarling duivinnen op een goede neststand. Daarna nog Bergerac en Cahors voor de overnacht. Eén van de twee ga ik nog mee doen, gevoelsmatig zeg ik nu Bergerac, maar dat is alweer een aantal vluchten verder, met dit aantal duiven is het bijna bij de vlucht af afmeten wat de volgende stap zal zijn.

Hoe ik seizoen 2017 zelf ervaar?
De keuze om de doffers op weduwschap te spelen is goed geweest, al komt het er op de fondvluchten nog niet uit. De duivinnen op nest waren top op de tweede dagfond en nu op Ruffec, het is dan ook de specialiteit van het huis, de duiven die mee waren, waren ook alle drie ervaren.
Op de programma vluchten wordt iedere keer wel een duifje op de uitslag gezet, soms zelfs met een mooie reeks, wat aangeeft dat de duiven goed in orde zijn.
Wat steekt zijn de missers op St. Vincent en Limoges. Als je heel eerlijk bent kon dat ook haast niet goed gaan, met doffers die op 3 en 4 jarige leeftijd de ervaring van een jaarling hadden. 
Al met al dik tevreden. Als het seizoen klaar is gaat de 13-552 naar het kweekhok, haar prestaties vanaf Sens en Ruffec rechtvaardigen dit, er is nog geen doffer die heeft laten zien kwaliteiten voor de kweek te hebben, misschien komt het nog...

Ter overweging: We werden de afgelopen weken met onze neus op de feiten gedrukt. Gelukkig vandaag goede berichten, ik kan U wel vertellen dat als het om de gezondheid van je geliefde gaat, een eerste nationaal niet meer zo belangrijk is. 
Dus geniet, zeur niet over wat het had kunnen of moeten zijn, maar aan wat je wel hebt. Toch mooi, die duivensport.

Tot de volgende!


www.postduivenblog.nl

Dat kwartje waar ik het over had

Vorige week eindigde ik mijn gekrabbel met een opmerking over een kwartje dat wel weer een keer de goede kant op zou vallen, na de teleurstelling van Limoges. Dat het een week later al zou zijn had ik ook niet verwacht.
Limoges liep niet goed af, hoewel de duiven wel thuis zijn gekomen. De trainingsarbeid me tegen deze week, er moest ook ook nog wat worden gemarchandeerd met de verzorging. Zo af en toe wordt er wat extra's verwacht en moet ik vroeg weg, wat betekend dat het 's ochtends alleen voeren is, de weduwnaars kunnen niet los dan. Daarnaast stond er een zomerstorm, waardoor de nestduivinnen niet mee konden in de auto, Lossen met windkracht acht lijkt me niet zo'n goed idee.
Kortom, geen ideale voorbereiding, maar de uitkomst afgelopen weekend was niet verkeerd.
Er stond een zuidwesten wind, snelle vluchten stonden in het verschiet, voor mij Weert(220 km) voor de jaarlingen en herintreders, daarnaast dagfond uit Sens(587 km).
De vitesse was inderdaad een snel concours, voor mijn doen kwamen ze niet slecht, de eerste klasseerde zich nog netjes in de vereniging. Te merken is dat dit soort vluchten echt te licht zijn voor de marathonista's. Klappend, met opgeblazen krop, zeilend, rondje na rondje, arriveerde de eerste. Tijd verspelend, maar goed, het is geen halszaak en zeker geen doel om vroeg te spelen op de vitesse. Lukt het een keer is het meegenomen. Toch nog tiende in de club, alles binnen afzienbare tijd thuis.
Dat alles gebeurde onder een stralend zonnetje, blauwe lucht, wat kleine stapelwolkjes. Vera maakte tijdens de lunch een opmerking over een stekend litteken. "Ander weer op komst, gebeurd altijd als ik mijn litteken voel". Ze had gelijk. Vanuit de westkant dikke wolken, die niet veel goeds beloofden. Frontje wat op zee zou blijven, dreef toch het land op, wat geen goed nieuws is.
Regen dus. Een blik op buienradar liet zien dat er gaten zitten tussen de buien. Als er eentje goed is knalt die erdoor, de rest blijft achter de buien hangen", mooie opmerking, die waarheid bleek te zijn.

De hoofdrolspeelster van Sens

Terwijl ik wat aan de laptop rommel, hoor ik wat bij het hok, ik kijk op en zie nog net een staart de spoetnik in verdwijnen. De 552 is al in het hok voor ik er erg in heb, ze is de enige van mijn duiven die het lukt om vanuit de lucht in één keer naar binnen te duiken. Mooi vroeg, tenminste voor onze regio, pal uit de westkant, dus tussen de buien door, zoals ik al voorspelde. Eerste melding in de club, ook vroeg in rayon "De Kuststrook", in de afdeling scoort ze wat minder vroeg, het eerder genoemde front speelt vooral de noordwest hoek van Friesland parten. Toch weer een lastige race, concours staat in de vereniging meer dan twee uur open, verderop in de afdeling wordt veel sneller gesloten. Bij afslaan missen er nog wat duiven, in Engelum de laatste thuis als ik terug kom van het afslaan. 
Na het slechte Limoges weekend, een mooi opsteker, ook al is het niet op de geliefde overnacht fond, deze telt ook!
Dinsdag inkorven voor St. Vincent, hopen dat hier ook weer wat moois uit voort komt.

Tot de volgende.

www.postduivenblog.nl

Tsja, dat was Limoges

Tsja,

daar zit je dan als duivenmelker, te wachten op je eerste van Limoges. Van jezelf vind je dat je het wel goed hebt gedaan, de duiven gingen in een goede conditie de mand. Niets bleek minder waar, een aantal liefhebbers maakten prachtige uitslagen, in Engelum bleef het angstig stil. 
Geen duif, geen melding, er rest alleen maar respect en felicitaties voor diegenen die het super gedaan hebben. 
De melker weer terug naar de tekentafel, voor deze duiven was het blijkbaar niet goed genoeg. Als de melker niet levert, gaat de duif niet presteren, zo simpel is het.
Of ik het anders had moeten doen? Geen idee, ik had twee weduwnaars mee, de één goed voor een aantal klasseringen in het voorseizoen, alles wees erop dat hij in goede doen was, de ander kwakkelde in het voorjaar wat, maar herstelde zienderogen en leek er ook klaar voor. Naarmate Limoges naderde kwam hij steeds beter af.
Gevoerd, goed gevoerd, naar de vlucht toe opgevoerd, met wat vette lekkernijen. Voldoende kilometers in de vleugels, geen rare dingen gezien. En nee, ik heb ze het weekend ervoor niet gespeeld, ze hebben de zuidoosten wind niet hoeven trotseren. Misschien iets meer motivatie, het enige wat ik kan bedenken. Uiteindelijk viel de eerst getekende zondagavond pas, leeg gevlogen, die heeft goed mis gezeten blijkbaar, de tweede zat maandagochtend in de tuin, veel minder vermoeid dan de eerste. 

Avondtraining weduwnaars

Het was toch al niet het weekend van ons, de duiven vanaf de midfondvlucht Chimay kwamen ook niet geweldig, er zijn er zelfs nog twee onderweg, terwijl er toch een redelijk normaal verloop was voor een race met wat lastige omstandigheden. Opvallend was dat hier een ervaren duivin als eerste arriveerde, terwijl ze al 2 weken niet mee was geweest. Een tweejarige duivin, vorig jaar goed voor klasseringen van Chateaudun en Chateauroux haalde het niet, evenals een jaarling welke zich ook al wat meer in de kijker had gespeeld. Als U het weet mag U het zeggen, ik heb geen passende verklaring.
Genoeg gezeurd, als ik kijk hoe het weekend eruit zag in Londen, gaat het duivenleed helemaal nergens over natuurlijk.  Voor zoveel idioterie heb ik geen benamingen meer. Blik vooruit en niet op je kop laten zitten door een stelletje mafklappers. Ze mogen niet winnen, nooit.
Als de blik dan toch vooruit gaat: komend weekend weer een dagfond vlucht, vanaf Sens, naar Engelum een goede 575 kilometer, daarnaast is er nog een vitesse vlucht, mooi om wat herintreders te spelen en de jaarlingen nog meer ervaring te laten opdoen. Voor Sens heb ik waarschijnlijk 6 duiven. De week erop St. Vincent, klassieker der klassiekers op de middaglossing. Hiervoor heb ik 2 doffers, wederom niet erg ervaren, hoewel van 2013. Ooit al eens een overnacht en wat dagfond gehad, maar dat was voor ik bedacht dat het beter was alleen duivinnen te spelen. Ook deze doffers laten me het hele jaar al zien dat de conditie dik in orde is, vol verwachting klopt het hart.
Daarna het weekend met Ruffec en dagfond vanaf Lorris(ca 650 km) en als klap op de vuurpijl de laatste vitessevlucht. 
We gaan het beleven, het kwartje valt vast wel weer eens naar de goede kant in Engelum, toch?

www.postduivenblog.nl

Pontoise, eerste fondvlucht 2017 een feit

Dat was met het vluchtje wel, Pontoise. De eerste dagfond vlucht. Altijd een punt waar je naar toe werkt in een seizoen, de markeerplek waar de start van de "mooie" vluchten wordt aangegeven. Als je liefhebber bent van het lange werk tenminste.
Het zou een kraker worden, zoveel was wel duidelijk, warm weer, zuidoosten wind, ingrediënten om er een stevige vlucht van te maken. Het was te zien bij het inkorven, de meesten hadden een klein korfje mee, de verwijzingen naar voorzichtig aan, vroeg in het seizoen en een warme zaterdag waren veel te horen.
De vitesse vlucht 's morgens gaf een indicatie van een afwijkend verloop van de komende fondvlucht. De eerste duiven in de afdeling tikken daar een hele hoge snelheid aan. Daarna is het verloop grillig. Het geval wilde dat ik zaterdagochtend eerst nog naar het werk moest, vroeg weg richting Noord-Holland, op tijd weer weg(dacht ik) om de vitesse vlucht op te wachten. Op de terugweg zie ik een plukje duiven langs de Afsluitdijk trekken, tegenwind, laag over het water. "Iemand aan het lappen zeker?", is wat er door mijn hoofd ging. Ik had immers zelf ook de thuisblijvers nog even gelost, voor ik ging werken. Daarna weer een pluk, nog meer, aan beide kanten van de dijk trekken veel duiven. "Het moet van Wychen zijn". Vreemd, ligt best oostelijk, flink doorgeschoten. De rekenmachine in mijn hoofd verteld me dat er hoge snelheden moeten zijn gehaald. Bij thuis komst om 09:20 staat er eentje op de klok en vallen er net twee. Te laat thuis, of de duiven te vroeg. Na een tijdje te hebben gekeken, toch maar wat duiven op de meldsite zetten. Daar valt op dat er een aantal heel hard zijn gegaan, het verloop gaat daarna snel naar beneden in meters per minuut.

Eerste in Engelum, de 554

Op naar de aankomsten van de dagfond. Het wachten is tot er wat op de meldsite verschijnt. Een paar meldingen in de Noord-Oost polder, Oosterzee en gevolgd door een vroege in Harlingen. Tijd om scherp te zijn, we schrijven 13:00. Nog even contact met Bram. Wordt nog wat, staat nog wel even open. De meldsite geeft na een uur iets meer dan 40 duiven aan, er waren er 9200 ingekorfd in afdeling 11. Niet snel dus, eerste melding in de vereniging 14:22. Die zit nog niet eens zo gek in de afdeling. Binnen een half uur 4 duiven, daarna is het weer lang wachten voor er wat doorkomt, ook op de meldsite blijft het traag. Uiteindelijk 17:45, de 554 meld zich in Engelum, 8ste melding in de club, ruim 3 uur na de eerste. De avond door blijken er uiteindelijk rond half tien 23 in de club te zijn, we gaan afslaan, ondanks dat er nog 2 prijsduiven missen. Bij mij zijn er op dat moment 4 thuis van de 6, geen slecht resultaat, al heb ik mijn bedenkingen, dit is niet goed voor de rest van het dagfond seizoen, er zijn nog veel liefhebbers die niets of nagenoeg niets thuis hebben. Het blijkt, de meeste vereniging klokken op de zondagochtend door, de prijzen zijn er 's avonds nog lang niet uit in de afdeling. 
Een check op compuclub.nl geeft aan dat er nog tot ver in de ochtend is geklokt, bijna alle verenigingen hebben intussen ingestuurd. Hier nog eentje die op me zat te wachten toen ik om 07:15 bij het hok kwam, helaas nog eentje onderweg.
Over oorzaken ga ik me niet uitlaten, ik zou zo niet weten waar het fout is gegaan, andere afdelingen hadden een traag verloop, maar sluiten binnen een naar omstandigheden redelijke tijd. Wat er met de Friese duiven is gebeurd zou ik niet weten, hoop vooral dat er nog veel nakomen, zodat het seizoen voor veel liefhebbers nog door kan.
Hier is het zitvlees alweer aardig getest, ik hoop dat Limoges komend weekend wat beter gaat verlopen, al is deze ook vaak taai, als eerste marathon van het jaar.

Kuifduif

Oh ja, nog wat leuks. Ik heb zaterdag een rondje van mijn kwekers gespeend, het was me nog niet zo opgevallen, maar er zit er eentje tussen met een kuifje. Zal genetisch iets rondzwerven, uit de oude marathon lijnen wordt regelmatig een kuif gefokt, de duiven waar ze uitkomt is geen inteelt, maar stammen wel beide uit die oude lijnen. Leuk, zo'n apart duifje erbij.

Op naar de volgende, de mooie vluchten komen eraan!


www.postduivenblog.nl

Quievrain en Aron

Half mei, de eerste midfondvlucht is alweer geschiedenis. Lastige omstandigheden, hier in Friesland regenachtig, dicht bewolkt, een behoorlijke luchtvochtigheid. Klam weer dus, meestal geen goed duivenweer.
Het was te merken in de aankomsten. De snelsten in de afdeling tikken de 1600 m/min aan, duiven aan de zuidkant van de afdeling weliswaar, in onze club haalt de eerste duif nog de 1400 meter. Moge duidelijk zijn dat dat aan de Noordkant is gesitueerd. Een leervlucht voor de meer onervaren dieren, hier weer wat oudere dieren voorop, al begint het op te vallen dat er een paar jaarlingen ondertussen aardig mee kunnen komen met de oudere, meer ervaren dieren. Goed nieuws dus, vorig jaar was ik minder tevreden over de ontwikkeling van de jaarlingen. Hier geen verliezen, de laatste arriveerde 's avonds, rond 19:30. Opvallend was ook dat er duiven doorkwamen in de regen, vorig jaar gebeurde dit niet, de duiven van mijn hok lieten het dan afweten. Indicatie dat de gezondheid van de duiven dit jaar toch beter is.
De lossingen vanuit Quievrain geven wel vaker een wat lastiger verloop, volgens mij meer de oorzaak van de weersomstandigheden dan de lossingplaats zelf. Quievrain, vooral door het snelheidsspel in België beroemd, lossingsplaats sinds jaar en dag.
Het heeft te maken met de tijd van het jaar, voorjaar gaat over naar zomer. luchtstromen vechten om hun plekkie, wordt het de meer noordelijke stroming, de winterse stroming of de zuidwestelijke met de warmere oceaanlucht, de meer zomerse stroming. Staat tegenover dat juist in dit gedeelte van het jaar veel regenbogen zijn te zien, zon en regenluchten wisselen vaak in rap tempo.

Zoals vandaag. Vanochtend prachtig weer, moederdag lunch in de tuin, plotseling rap naar binnen, de regen had opeens weer de overhand. Nog geen uur later weer prachtig weer. Dat is mei, ook al hebben we er vaak zelf een andere beleving bij.
Tot nog toe ben ik dik tevreden met de voortgang van het seizoen tot dusver. Het wachten is op de "mooie" vluchten, de fond en overnacht. Ik heb er zin in.

Wat gisteren nog veel leuker was, was het bezoek van Aron met zijn vrouw Aleah en hun zoontje Kees. Aron ontmoette ik ooit tijdens een sierduivenshow in IJsselmuiden, destijds een hotspot als het om de door ons allebei geliefde Holle Kropper ging. We raakten met elkaar aan de praat, dat is eigenlijk nooit over gegaan. 
Nu, 20 jaar later, woont Aron in Canada, heeft hij zijn levensgeluk daar gevonden en focussen we allebei op de postduiven, hoewel we beiden nog steeds veel gevoel bij sierduiven hebben. Aron vertelde honderduit over de duivensport beleving in zijn deel van Canada, hij woont zo'n 100 kilometer ten noorden van Calgary in Alberta. Veel liefhebbers zijn er niet. In Calgary is een club die zo'n twintig actieve hokken heeft, een andere vereniging is verderop, waar zo'n 10 leden actief zijn. Lossingen worden gedaan door combinaties van verenigingen.  Het laat zich raden dat er veel afstand is tussen de liefhebbers onderling, toch worden er club kampioenschappen georganiseerd. Om het voordeel van ligging zoveel mogelijk te minimaliseren wordt er het seizoen door in een soort halve maan gelost. Men begint de eerste vlucht in het westen en gedurende het seizoen wordt er steeds meer oostelijk gelost, of andersom, maar net hoe het komt dat jaar. Vluchten gaan er tot zo'n 600 kilometer maximaal, Aron gaat zich vooral op de vluchten van rond de 500 tot 600 kilometer richten.
Verbazingwekkend is het te horen dat er wel van alles vanuit Europa te koop is, tot duiven met stevige pedigrees aan toe. Binnen de clubs in zijn buurt zijn er agenten voor bekende merken uit Duitsland, België en Nederland. 
Winters zijn er koud, zo rond de min 30 graden celsius, zomers kan het er behoorlijk warm zijn. De prairie geeft vaak prachtig weer, helder met blauw aan de lucht zo ver je kunt kijken. Maar uit het niets kunnen er buien ontstaan, als de luchtstroom vanaf de Rocky Mountains het belieft. Geen makkelijke omstandigheden dus. 
Toen ze bij ons huis arriveerden werd er meteen naar de aankomsten geïnformeerd, toen ik aangaf dat het merendeel thuis was, maar dat ik niet zo blij was met de omstandigheden, werd er wat geglimlacht. In Canada doet men daar blijkbaar iets minder moeilijk over.
Foto's worden bekeken, een open front hok bevalt het best volgens Aron, zijn kweekkoppels zitten in een ren, waarvan het front voor zeker uit 50% uit gaas bestaat. Vliegers hebben beschikking over een nachthok en een ren, waaraan dan weer de valplanken zijn bevestigd.
Natuurlijk worden er duiven bekeken, over voer en medicatie gediscussieerd, van gedachten gewisseld over de ideale voorbereiding voor jonge duiven.
Oh ja, voor we weer eens gaan lopen mopperen, Aron rijdt anderhalf uur om zijn duiven in te kunnen korven, dat dit om deze reden niet wekelijks lukt lijkt me wel duidelijk.
Al met al een prachtige dag dus gisteren. Genoten van de vlucht vanuit Quievrain, alleen de regen had weg mogen blijven, genoten van het bezoek van onze Canadese vrienden en de eerste kennismaking met hun prachtige zoontje, vandaag nog maar eens beloond met een prachtige training van de weduwnaars, het lijkt welhaast of ze in formatie over Engelum trekken. Het blijft fascinerend.

Tot de volgende!


www.postduivenblog.nl