zondag 28 januari 2018

Taktiek

Ik begin met het schrijven van dit blog op het moment dat we terugvliegen vanaf Lanzarote. Weekje op een Canarisch Eiland, even weg van de grijsheid van Januari en opladen voor het nieuwe seizoen losbarst. Plan is om komend weekend te kwekers te gaan koppelen.
Maar allereerst dank aan de buurmeiden. Zij hebben goed voor de duiven en katten gezorgd en het daarmee mogelijk gemaakt dat wij een weekje winterbreak konden houden.
Deze week dus niet met de eigen duiven bezig geweest. Wel zo af en toe, via internet, wat artikeltjes gelezen. De klucht met de ringen gaat aan mij voorbij, ik mag aannemen dat er tegen de tijd dat ik wat ringen nodig heb, deze ruimschoots aanwezig zullen zijn. A.S. omschreef de verklaring uitgegeven door het NPO als "slap gelul" in zijn blogs. De meest kernachtige omschrijving volgens mij.
Waar ik mij de afgelopen week voornamelijk mee bezig heb gehouden is de spelwijze voor het aankomend seizoen. Vorig jaar ging prima. Doffers en jaarling duivinnen op weduwschap, wat overjarige duivinnen op nest. Deze spelwijze vraagt wel per dag veel tijd, duiven moeten immers aan huis getraind worden. Ik vrees dat ik komend seizoen weer wat minder tijd zal hebben, gezien de ontwikkelingen op professioneel gebied.
Ik denk erover om toch maar weer alles op nest te spelen. Maakt het voor mijzelf een stuk makkelijker, kans is wel groot dat de prestaties van de doffers weer minder zullen zijn, of maak ik me druk om niets? Grootste voordeel is dat ik de hele ploeg ouden en jaarlingen in één keer kan trainen. De duiven die specifiek voor een fondvlucht worden klaargemaakt kunnen weer met de auto mee, om zeker te zijn dat de trainingsuren erin zitten.
Ben er nog steeds van overtuigd dat de jaarlingen een leerjaar doormaken, dat overnacht spelen een brug te ver is voor ze, ook omdat ik ze als jong niet in de container meegeef. Tweejarigen spelen van 500 tot 1000 kilometer? De meer ervaren duiven van 3 jaar en ouder dan voor de echte marathons. Hieronder zouden voor mijn hok St. Vincent, Dax, Cahors en Orange vallen. Lijkt zomaar een oplossing te kunnen zijn. 
De campagne met de jonge duiven was afgelopen jaar een stuk minder succesvol. Er waren veel afvallers vanaf het hok, tijdens de africhtingen werden er naar verhouding ook veel verspeeld. De ronde late jongen was helemaal een fiasco.
Voornaamste reden in mijn ogen is de weerstand, of het onvoldoende de kans krijgen deze op te bouwen. Omdat er geen oneindige ruimte is voor jongen, wordt alles van alle leeftijden bij elkaar op de beschikbare afdelingen gezet. Daarnaast heb ik ook nog jongen van verschillende hokken, vanwege de ruilduifjes. 
Dat is een behoorlijke clash van verschillende bio culturen en stadia van ontwikkeling op het gebied van weerstand opbouwen.
Wat nou als ik de jonge duiven in hun geboortejaar helemaal niet opleer? Gewoon het geduld moet gaan opbrengen om de jongen de kans te geven zich te wapenen tegen allerlei ongemakken. Wat nou als blijkt dat ze er genoeg aan hebben om zelf de eigen omgeving te leren kennen. Dat doen ze immers als ze gezond zijn en wegtrekken en vaak ook lang wegblijven. 
In verschillende artikelen las ik dat er veel jaarlingen worden verspeeld, als er als jong tekort ervaring wordt opgedaan. Maar heeft dat dan ook niet te maken met weerstand en kwaliteit?
Ik lees niet zo vaak dat jongen in hun geboortejaar helemaal niet worden gespeeld, maar goed, ik kan er nog even over nadenken. Er zijn immers nog helemaal geen jongen!
Oh ja, op Lanzarote wel wat postduiven zijn rondvliegen, als was het niet zoveel als vorig jaar, toen we op Tenerife waren. Ook nog een paar keer wat diefkroppers zien vliegen, wellicht Canaria's(toepasselijk) of Laudino's. Opvallend is dat er op een paar plaatsen best veel duiven rondzwerven en op andere plekken helemaal niet. Is vast beleid op, op plekken waar mensen zijn vinden stadsduiven altijd eten. Dat zie je overal op de wereld.

Tot de volgende!


zondag 14 januari 2018

Op naar het kweekseizoen


Ik werd er gisteren fijntjes aan herinnerd. "Gauw weer wat schrijven, John". Het was op de jaarlijkse tentoonstelling van ons clubje de "Vliegende Post". Altijd leuk om mee te maken, al is het eigenlijk een tentoonstelling van dertien in een dozijn. Het is gewoon leuk om met melkers onder elkaar te zijn, je ziet elkaar niet heel vaak in de winter. Tenminste ik niet, ik loop niet alle verenigingstentoonstellingen af. 
Draaiend rad, bonnenverkoop, hapjes, wat te drinken en elkaar. Sterke verhalen, anekdotes, serieuze verhalen, grappen en grollen. Kortom, weer kostelijk vermaakt. Paar oude bekenden gezien, altijd leuk om even snel wat woorden uit te wisselen. Kennisgemaakt met een paar mensen die ik alleen van horen zeggen kende, ook leuk. Juist één van die mensen maakte me erop attent dat ik best wel wat vaker zou kunnen schrijven. 
Heb ik ook een tijdje gedaan, wekelijks een stukje, kwam er alleen achter dat ik op een gegeven moment mezelf zat te herhalen, geen schrijfstof had, maar gewoon klakkeloos de gang van zaken in mijn hok zat te beschrijven. Na een jaar is dat wel klaar, doodsimpel, omdat met het wisselen van de seizoenen de gang van zaken in het hok niet wezenlijk verschilt met de gang van zaken van het jaar ervoor. Natuurlijk, details veranderen, maar de grote lijnen niet. Als eenmaal duidelijk is wat de grote lijnen zijn, het systeem zouden velen zeggen, dan wijzigt er wat in detail, niet iets schokkends.
Daarbij komt dat er in de winter in mijn hokken niet veel gebeurd. In mijn hoofd, daar gebeurd wel veel. Voornamelijk het vooruit kijken naar het volgende seizoen. Elk jaar roep ik dat ik het hetzelfde doe, dit is het, het ei van Columbus, om een dag later alweer dat knagende stemmetje te horen. Dat stemmetje dat zegt dat het misschien toch zo of zo moet. Ik heb al een aantal malen beschreven wat er gebeurd, in de vaste artikelen op mijn blog www.postduivenblog.nl is dit ook gewoon te vinden.
De wintermaanden worden hier traditie getrouw gebruikt om de duiven schoon te krijgen. 1 December werd er geënt tegen Paramyxo, de verplichte enting. Jaar geldig, kon toevallig op die datum. Heb er een dag vrij voor nodig, moet het dus wel even plannen. Van 20 December tot en met 31 December de winterkuur, hopelijk heb ik weer voldoende wapens tegen de gevreesde paratyphus en andere ongemakken. Daar achteraan nog tweemaal een wormenpil, met een week tussenpoos uiteraard. Nu nog een paar weken bijkomen, eerste week van Februari gaan de kwekers bij elkaar. Dit jaar twaalf koppels, dit omdat er met twee liefhebbers samenkweek wordt gedaan. De jongen van de eerste ronde gaan weer weg. Naar de mensen waar ik samenkweek mee doe, met de verschillende mensen waar ik jongen mee ruil, de bonnen kunnen dan ook verzilverd worden. Tweede ronde zal nog benut worden om de afspraken die gemaakt zijn helemaal na te komen, daarna is alles wat er op de hokken ter wereld komt voor eigen gebruik. Zoals bekend hecht ik niet aan vroege jongen, zelf africhten als jong en het jaarling jaar als opleidingsjaar gebruiken werkt voor mij.
Heb dit jaar voor het eerst ingeschreven voor de Marathon Noord middaglossing, competitie met alleen de twee getekenden op de nationale middaglossingen. Lijkt perfect voor mij, korf vaak maar weinig duiven in. Als ze goed zijn maak je kans, zo simpel is het.
Toch weer een bon gekocht gisteren, kon het niet laten, eigenlijk te duur, maar goed, wie niet waagt......
Tot slot nog complimenten aan Falco Ebben en zijn Pigeon Pixels, mooie marathon special gemaakt over Gerard Koopman met zijn Red Bullens dynastie. In mijn ogen aanrader voor iedereen. De man is behoorlijk open over zijn doen en laten. Interessant wat hij verteld over zijn inzichten over weduwschap, voer en hokkenbouw. Zag gisteren dat er ook en passant nog even de Pattaya One Loft race werd gewonnen, ik ken er genoeg die het minder doen!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl