Die woorden schoten door mijn hoofd toen ik deze week bericht kreeg vanuit de afdeling Friesland dat er een afspraak gemaakt on worden met één van de controleurs van de afdeling.
Controle op het clubgebouw om te zien of we "coronaproof" kunnen inkorven. Het protocol dat we als vereniging hebben opgesteld is goedgekeurd, het instructie filmpje van Falco Ebben en de regels van het Covid team van Afdeling 10 en Friesland deden de rest.
Het kan weer, vliegen met de duiven. Ik begreep dat afdeling 9 en 10 dit weekend al hebben gevlogen, komend weekend gaat ook Friesland los, eerst met een oefenvlucht, daarna kan er gevlogen worden als klokvlucht, echter geen competitie, zover is de landelijke lockdown nog niet opgeheven.
Netjes in de pas blijven, lijkt mij ook niet meer dan normaal in deze toch op zijn minst opmerkelijke tijden.
Liefhebbers kunnen weer bezig met waar ze elke dag naar toe werken: duiven zien thuiskomen van de wedvluchten met hopelijk een hele vroege of een superserie.
Wat ik zelf nog te melden heb? Eigenlijk niet veel, zoals bekend wordt hier toegelegd op het kweken van marathon duiven, deze worden uitgezet naar diverse liefhebbers, dit vanwege niet te combineren werkzaamheden en vrije tijd, tenminste als we daar weer aan kunnen beginnen als de regels nog verder versoepelen.
Dit jaar wilde ik ook al mee gaan doen aan wat OLR's, maar door alle gebeurtenissen heb ik dit jaar meer gebruikt ter oriëntatie. Ik ga volgend jaar zeker wat duiven kweken voor verschillende races. Heb er ondertussen al wat gevonden, om te beginnen dan. Niet te duur en mooi om wat ervaring op te doen in dit gebeuren. het is net als het opstarten van de postduivenhobby in verenigingsverband. Je moet ergens beginnen, rustig kijken hoe het gaat en van daar uit steeds een stapje verder bouwen. De eerste jaren verwacht ik er dan ook niet teveel van, alleen plezier en lering.
Ook de Holle Kroppers, het sierduivenras dat ik al sinds mensheugenis fok heeft weer wat meer aandacht, direct resulterend in een aantal jongen dat al een aantal jaren niet meer was gerealiseerd. Zo zie je maar, waar een wil is is een weg.
Op de foto de '56. Ze is van 2013, als jaarling vliegster zichzelf al op de kaart gezet, in 2015 een paar excellente noteringen in S-4 bijeen gevlogen vanaf Aurillac en Cahors waarna ze meteen op de kweek ging.
Op de kweek moet het immers gebeuren en dat lukt alleen als je de goeden durft in te houden.
Haar kinderen rechtvaardigden deze stap, ondertussen zijn er daar ook al een aantal van op de kweek gekomen. Ras: gewoon een kruising van twee duiven, beetje Overwater, beetje KC Friesland, beetje nog meer goede lijnen. Beide ouders via Marktplaats gekocht. Soort: vroeg op de plank en consistent of was het toch ras Logemann, geen ééndagsvliegen.
Kosten voor de vader van de '56: 35 euro, voor de moeder van de '56 ook 35 euro, de partner van de '56 kocht ik voor 125 euro op een gerenomeerd hok, op advies van deze liefhebbers. Resultaat een goed kweekkoppel en heel veel plezier. Zo kan het dus ook.
Oh ja, dat duifje dat de 2de vloog in S-4 van Bergerac vorig jaar heb ik gewoon gekregen, maar daar heb ik al vaak wat over geschreven.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
