zondag 23 februari 2020

23-02-2020 Veranderingen Managen - Stap twee

Stap één was vorige week al gezet. Voor jezelf onderkennen dat het even niet mogelijk is om met duiven te spelen. Zoals gezegd: kweken kan wel, voor hoksraces, collega melkers en ook nog eens om de tot nu opgebouwde stam in leven te houden.

Vrijdagavond bestuursvergadering van ons cluppie. Ook hier het onderwerp aangesneden. Nodig, want: is er nog draagvlak en meerwaarde om de functie secretaris aan te houden? Een volmondig ja uit het bestuur geeft alweer wat ondersteuning. Komende weekend leden vergadering, ook daar zal ik het naar voren brengen. Liever vooraf uitgelegd dan achteraf teveel energie verspild en scheve gezichten in het vizier.

Zaterdag de hele dag gespendeerd om de hokken om te zetten naar de nieuwe manier van duiven verzorgen.

De hokken schoon gemaakt, voersilo's, gritbakken en waterreservoirs opgesteld en gevuld. Daarna zorgvuldig per afdeling 5 of 6 koppels bij elkaar gebracht. Alleen de afdelingen waar de duiven van Joan, de duiven voor de hoksraces, de sierduiven en de "aparte afspraken" zitten. Die zullen dit seizoen nog even in het "oude" systeem van kweekboxen mee moeten. Ook hier innovatie overigens. Het is de bedoeling dat er met plezier langs de duiven wordt gegaan en hier en daar wat water en voer wordt bijgevuld. De weekenden kan er dan worden schoongemaakt en met zachte hand bijgestuurd, de duiven zullen zelf het werk moeten doen.


De flessen zorgen ervoor dat er niet dagelijks met water hoeft worden gesleept om de drinkgoten te vullen van de kweekboxen. Ook wordt er ruim voer verstrekt in goten. Er hoeft dan alleen worden bijgevuld te worden wanneer nodig.


De overnachters zijn nu opgedeeld in 3 afdelingen. Een afdeling met de beste prestatie duivinnen, doffers erbij gezocht die passen, daarna vrij paren.
Er is een afdeling met "externen." Duiven die ik heb verkregen door aankoop, samenkweek of ruiling. Dit hok moet voor vers bloed in de prestatielijn zorgen. Vrij paren is ook hier het credo.

Tenslotte is er een afdeling met de "56" special. De "56" mag als stamduivin van het hok worden genoemd. Er zitten op deze afdeling dochters, kleindochters en kleinzonen, aangevuld met een paar "externen". Hier wordt de succesvolle lijn van de "56" vastgelegd. Ook hier vrij paren. De kaders worden gelegd doordat de liefhebber bepaald welke duiven in welk hok zitten voor de kweek.

Het was vreemd vanmorgen. Ik hoefde niet persé naar de hokken om te voeren, ik mocht erheen, gewoon om te kijken.......


Op naar een nieuw leven in duivenland,

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zaterdag 15 februari 2020

15-02-2020 Veranderingen managen

Daar was hij weer, het duiveltje dat verandering heet. Vervelend altijd voor je dagelijkse routines, net als je denkt dat je in de toekomst kunt kijken gaat jouw wereld er opeens weer anders uit zien. Consequenties hebben die veranderingen. Overzien moet je deze, managen, om je nieuwe normaal te kunnen bereiken.

Ik had het allemaal weer helemaal in het hoofd. Ik wist allang hoe het duivenseizoen er in 2020 uit ging zien. Ja, ergens in de verte waren die geruchten over een nieuwe klus, een project op één van de zusterbedrijven, net iets verder van huis. Tijd verdelen tussen de huidige job en het nieuwe project was de oorspronkelijke afspraak. Genoeg gelegenheid om dagelijks thuis te komen, geen vuiltje aan de lucht, dat ging helemaal goed komen. Dat goed komen slaat dan voornamelijk op de situatie buiten werk om. Het werk op zich biedt mooie nieuwe mogelijkheden en kansen, reden genoeg om aan te pakken.

Totdat de werkelijkheid zijn intrede deed. Het bleek een fulltime klus te zijn, op een afstand die net te ver is om dagelijks te forensen tussen thuis en werk. Het bleek om een klus te gaan die na de voorbereidingsfase minimaal een half jaar gaat duren, fulltime. Ja, ik wil dat doen, super gelegenheid om mijn verworven kennis van de laatste jaren in de praktijk te brengen. Kan er ook nog eens al mijn kennis en kunde verworven bij 35 jaar voedingsindustrie kwijt. Ik kan er werken met cijfers, analyseren, strategie bepalen, tactisch plan uitwerken en dan ook nog eens op operationeel gebied helpen en begeleiden om alles daadwerkelijk geïmplementeerd te krijgen. Daarna gaan we door naar een volgende locatie, waar het spel zich weer gaat herhalen.

Maar ja, er is ook een thuis. Vera was heel duidelijk over wat mijn keuze zou moeten zijn. Als dit is wat ik wil meteen doen. Voor mijn andere grote passie heeft het nogal wat gevolgen. Met postduiven spelen betekend elke dag inzet en motivatie, controle en inspelen op situaties die zich voordoen en invloed hebben op het systeem van verzorgen en trainen. Dat gaat niet lukken als je niet thuis bent. Daarnaast zou ik heel veel reistijd kwijt zijn, ziet het er naar uit dat er heel veel gewisseld moet worden in werktijden, lange dagen zijn vaak nodig om opvolging te doen op ingezette acties. 

Het moge duidelijk zijn dat vliegen met de duiven er voorlopig niet in gaat zitten. Kweken kan wel. Kweken voor éénhoksraces, voor collega melkers en voor verjonging van het duivenbestand behoren tot de mogelijkheden. Er lopen ook nog wat afspraken die nagekomen moeten worden. Ook een mooie gelegenheid om de blik weer wat meer op de sierduiven te richten. Elk nadeel heb zijn voordeel zei Cruijff de filosoof. Klopt inderdaad weer als een bus.

Nee, ik zeg de sport niet vaarwel, ook al ga ik de adrenaline stoot missen als die vroege valt, om überhaupt de duiven thuis te zien komen. Maar stel nou dat er ergens iemand een vroege pakt, waar het stempel Made in Engelum op staat, ik zou daar ook superblij van worden.....

Komende weken het systeem van voeren en verzorgen aanpassen, zodat Vera het makkelijk heeft bij de verzorging op de dagen dat ik niet thuis zal zijn. Geen duiven meer die loskomen, het zal weer stil worden in de lucht boven het dorp. Nee, ik zit er niet echt mee, moet verder met mijn leven, het is een uitgelezen kans. Verder in de toekomst kijken als dit kan ik ook niet, we gaan weer zien welke mooie dingen dit weer gaat opleveren.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl



zaterdag 1 februari 2020

01-02-2020 Wakker in een vreemde wereld

Het licht van de kassen bij Berlikum
Kwam de vorige blog vanaf Fuerteventura, Canarisch eiland voor de Afrikaanse kust, deze keer zit ik weer gewoon met mijn trouwe laptop (nee, heeft geen naam) aan de eettafel. Natuurlijk op mijn favoriete plekje, op de kop van de tafel, naar rechts kijk ik zo naar de hokken als het licht is.

Wakker in een vreemde wereld. Het schoot mij te binnen terwijl ik tegen de wind in naar huis reed, op mijn fiets, na een bezoek aan Hans, net als ik duivengek. Ik kom daar zo nu en dan om even bij te kletsen.
Ik keek naar de luchten, de wolken waren grijs, regen dreigde, hoewel de diverse weerapps op mijn mobieltje anders beweerden toen ik besloot weer naar huis te fietsen. Ik keek naar de Jakobsladders die door de wolken schenen. Vorige week zag ik ze van boven af, boven de wolken, in het vliegtuig naar huis. Boven de wolken waar het altijd mooi weer is. Ik zag de gaten in de wolken en besefte dat daaronder iets of iemand in een soort van voetlicht kwam te staan, als een entertainer op een podium. 
Vanmiddag besefte ik dat het gezegde "Achter de wolken schijnt de zon" eigenlijk zou moeten zijn: "Boven de wolken schijnt de zon".

Wakker in een vreemde wereld. Tijdens de fietstocht schiet ook de app wisseling in onze familie appgroep van gisteravond door het hoofd. Mijn zuster was plotseling opgenomen, wegens aanhoudende pijnklachten. Terwijl er al een tijd wordt gedacht aan een aandoening met een ontsteking blijkt er iets anders aan de hand. Achteloos valt het K woord, volgens mijn zuster wel goed te behandelen.

Wakker in een vreemde wereld. Groot Brittannië besluit om uit de EU te stappen en gisteren werd die piketpaal ook daadwerkelijk geslagen. Niemand die weet wat het gaat brengen, naast een hoop rompslomp extra voor de import en export van allerlei goederen. Als altijd hoop ik dat het voor beide zijden kansen biedt.

Wakker in een vreemde wereld. Zondagavond weer thuis na onze vakantie week, maandagochtend meteen vol aan de bak. Een nieuw project op één van onze zusterbedrijven. Wel verder van huis, het dagelijks heen en weer pendelen lukt nog net. Mooi project, als we een goede businesscase weten neer te zetten zal ik nog veel langer betrokken blijven, maar het heeft ook gevolgen.
Weinig tijd voor de duiven afgelopen week. Ik had al wel gezien dat ze er goed uitzagen. Die onvolprezen buren en Vera in de week ervoor hadden de instructies voor voer en water goed uitgevoerd. Hierdoor dus een conditie die alleszins acceptabel is. 
Het plan in mijn hoofd was er al. Die zaterdag 1 februari, dan moeten de kwekers bij elkaar. Als dat is gelukt kunnen de doffers die bij de vliegploeg horen een bak gaan zoeken, kunnen de duivinnen nog even in de afdeling voor de jongen verblijven. Kunnen ze ook weer los.

Wakker in een vreemde wereld. Vanochtend stond ik redelijk vroeg op, genoeg te doen vandaag. Er stond ook nog iets met Wim op het program. Ik liep naar buiten tegen achten, de lucht was langzaam bezig om van zwart weer naar licht te gaan. Die lichten van de kassen verderop bij Berlikum reflecteerden tegen de wolken. Het gaf een onwezenlijke en tegelijk fascinerende blik. Dat licht, die kleur, het blijft apart.
Na een fotootje met de mobiel de hokken gaan schrapen, gevoerd, schoon water gegeven en de baadbakken klaar gezet. Daarna tijd voor mijn eigen ontbijt.

Wakker in een vreemde wereld. Ik las tijdens het ontbijt de wekelijkse nieuwsbrief van het NPO. Na de nationale vergadering en de op zijn minst opmerkelijke gang van zaken las ik, nee, screende ik, het voorwoord van de voorzitter. Een wat feitelijke uiteenzetting van hoe de organisatie NPO is opgebouwd....... Natuurlijk wist ik dat nog niet(?). Heb geen idee wat ervan te denken, wie snapt nu wat niet? 

Wakker in een vreemde wereld. Bij Ko van Dommelen, fond icoon uit het Zeeuwse, zijn een aantal van de besten weggepikt. 

Wakker in een vreemde wereld. Wim belt terwijl ik druk ben de kwekers tussen de vliegers vandaan te zoeken, hij is niet zo lekker, ons geplande uitstapje vanmiddag kon niet doorgaan. Hij wilde nog wel even langskomen, kijken hoe het gaat met het bijeenbrengen van de kweekkoppels. Leuk, de duiven door de handen, steeds weer wat plus en minpunten. Na de beoordeling gaan de duiven in het goede broedhok. Ze doen het eigenlijk meteen goed. Laat ze toch maar even gaan, morgenvroeg weten we meer. Dan worden we hopelijk weer wakker in een vreemde wereld.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl