zondag 29 april 2018

Samen

Vrijdagavond voor het eerst sinds lange tijd weer eens bij het inkorven geweest. Koningsdag is een nationale feestdag, zelfs wij hoefden niet te werken. Het viel me op dat er hard gewerkt wordt door iedereen die een steentje bij kon dragen. Door samenwerking was het zomaar weer klaar en kon de vrachtwagen op tijd vertrekken.
Het is geen sinecure om op een kleine ruimte ruim 340 duiven in te korven, manden die vol zijn weg te halen en van water voorzien, lege manden op werk hoogte klaar zetten, extra manden aanbrengen, er werden veel duiven verwacht. Er is maar één punt waar gekorfd kan worden, het lokaal is niet groter. Naar de begrippen van ons cluppie veel duiven dan natuurlijk. Petje af voor de harde werkers!
Zaterdagochtend vroeg op om te werken, een feestdag betekend per definitie op zaterdag produceren om de plekken in de schappen van de supermarkt weer te vullen, een mens wil toch graag eten. Ook hier door saamhorigheid en samenwerken een goede prestatie neergezet, blij verrast door een collega die niet hoefde te werken, maar toch kwam ondersteunen. Top, samen nog even de laatste plooien gladgestreken, zodat er maandag ook weer goed gestart kan worden.
Nico schrijft een artikel over mij, eigenlijk maken we het samen. Waar ik een onderwerp voorbij zie komen en daar wat inspiratie uithaal, laat Nico niets aan het toeval over. Alle beschikbare bronnen worden geraadpleegd, naast een uitgebreide vragenlijst. Als voorbereiding het bezoek dat hij heeft gebracht vorige week. Dat wordt geen column maar een non-fictie roman.
Terug van het werk waren de duiven al lang en breed thuis vanaf Weert(220 km). Een blik op de klok leerde dat de "520" weer eens het eerste op de thuisbasis was gearriveerd. Ze doet dat wel vaker, nog mooi op tijd ook, voor een fondduif dan. Op de voet gevolgd door een andere beloftevolle duivin, liet zich vorig jaar ook al een paar keer mooi zien. Of kwamen ze samen, zou zo maar kunnen, er zat minder dan 30 seconden tussen de constateringen. was er niet bij, leverde wel een paar mooie klasseringen op in de vereniging.
Zaterdagmiddag nog even naar de voerboer, wordt weer tijd voor wat zwaarder voer, merkte afgelopen week dat de bakken sneller leeg waren, betekend dat ze weer wat meer nodig hebben. Hard werken betekend goed eten, zo samen met de duiven kom je daar wel uit.
Zaterdagavond nog even samen met de concollega melkers gezeten, tijdens het afslaan. Gelachen, bijgekletst, opvallend was dat alle fondmannen de duiven redelijk tot goed kregen. Zou het aan de zuidwesten wind liggen of aan de buien? Fondduiven raken nu eenmaal wat minder snel van de wijs. Zou zomaar een samenspel tussen deze factoren kunnen zijn. Je maakt in ieder geval samen de sfeer van zo'n moment. Tsja, die bijnaam "Vitessekampioen", die hoeft dan net weer niet.
Vandaag nog even bij een voor mij nieuw gezicht geweest, hij werkt samen met bekende liefhebbers, heeft maar weinig duiven, maar van een schitterende kwaliteit en gehouden in een bijna aandoenlijke eenvoud. Leuk om kennis te maken, hij was zo ongeveer het schoolvoorbeeld van wat je samen kunt bereiken.

Tot de volgende!






zondag 22 april 2018

Duivendag in April

We zitten er inmiddels al weer middenin, vliegseizoen 2018. In alle afdelingen zijn de eerste paar vluchten vervlogen, de contouren voor het seizoen worden zichtbaar. Welke hokken de forme al te pakken hebben, welke hokken nog even moeten "poetsen", hoe de plannen voor de specialisten er precies uit gaan zien.
De zaterdagen zijn dan ook weer lekker herkenbaar aan het worden. 
Vroeg op, hokken in orde maken, lossingberichten volgen via internet, duiven opwachten, nog even contact met wat clubgenoten over de stand van zaken. In Friesland wordt driftig gebruik gemaakt van de "Blauwband", of meldsite duifmelden.nl. Ooit als eerst gepubliceerd via de website van vereniging "De Blauwband", vandaar de aanduiding in de volksmond. De uitslag is dus voor het afslaan 's avonds al grotendeels bekend, maar toch, het magische moment van de uitgifte van de verenigingsuitslag blijft apart. Ondanks dat je al weet wat er uit de printer komt rollen, wordt de lijst minutieus onderzocht door een ieder.
Gisteren hier naast de fenomenaal mooie aankomsten vanaf Deurne, ook nog twee leuke intermezzo's op een "normale" zaterdag in het vliegseizoen.
Nico van Veen was op bezoek, niet als duivencoach, maar op zoek naar een verhaal over een verhaaltjes schrijver. Waar een blog al niet toe kan leiden. Gevolg was dat er leuke discussies ontstonden over inzichten in wat ons allemaal bezig houdt. Ook nog even duiven bekeken, ook hier groot verschil in inzicht, uiteindelijk bleken de besten toch weer de besten. Nico zal er ongetwijfeld een mooi verhaal van maken. 
's Middags nog even bij sportvriend Hans langs om een resultaat van de samenkweek af te leveren. Lekker op de fiets, de broodnodig lichaamsbeweging weer genoten onder voor April schitterende omstandigheden.

Ook hier begint er een beetje vorm te komen aan de plannen in mijn hoofd. Ik ben altijd wat voortvarend. Doel was om alle marathon vluchten te spelen dit jaar, die onder NPO en afdelingsvlag worden vervlogen. De eerste ga ik al missen. Het weekend waarop de "openingsklassieker" vanuit Limoges wordt vervlogen, staat er een grote ombouw op het werk op het programma. Er wordt het hele weekend doorgewerkt. Als projectleider wordt je daarbij geacht aanwezig te zijn. 
Ik stuur nu aan op St. Vincent als eerst echte overnacht klassieker. Ik twijfel daarbij of er tweejarigen naar toe kunnen, of dat alleen de echt ervaren duiven ingekorfd moeten worden. Het blijft wel bijna 1200 kilometer. Drie weken later staat er nog zo een vlucht gepland, Dax is in afstand ongeveer gelijk. Dan wordt de keuze alweer behoorlijk beperkt. 
Verder merk ik dat de draad oppakken na de gebeurtenissen van de afgelopen tijd best wel wat moeite kost. Ik zal mezelf dus in acht moeten nemen. We hebben nog even, tijd om het allemaal aan te kijken. Eerst de boel maar lekker op de rit.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zondag 8 april 2018

Nieuwe herinneringen maken

De kop is er weer af, gisteren hebben we de eerste testvlucht van 2018 weer beleefd. Voor ons rayon was het Deventer, tot aan Engelum 115 km. Met recht een testvluchtje voor fondkleppers.
Omstandigheden waren in mijn beleving mooi. Prachtig weer, de duiven hadden de wind op de staart met een zuidoostelijk briesje. Deventer ligt zuidoostelijk van Friesland. Kunst met zo'n vlucht is dat de duiven niet  te ver doorschieten. Ik kan me nog een vitesse vlucht vorig seizoen herinneren. Omstandigheden vergelijkbaar. Ik was 's morgens in alle vroegte nog even naar mijn werk. Tijdens de terugreis heb ik honderden duiven langs de Afsluitdijk naar Friesland zien trekken, doorgeschoten. Dan is het een kluif om weer terug te komen tegen de wind in. Gisteren moet ongeveer hetzelfde zijn gebeurd, ook al heb ik dat niet met eigen ogen kunnen zien.
Wat ik wel met eigen ogen zag was de aankomst van de eerste. Het was de 15-492, ondertussen een ervaren doffer, met vorig jaar prijs op NPO niveau vanaf dagfond en overnacht. Hij kwam uit de noordwestelijke hoek, doorgeschoten dus, zat heel hoog. Kwam aan als een stip, maakte een duikvlucht, draaide nog wat rondjes, luid klappend en opgeblazen krop. Nummer twee, duivin 16-554, meldde zich ook, wat het aantal ererondjes nog even verlengde. Daarna op het hok en binnen, nagenoeg gelijk. Kippenvel krijg ik er van. Telkens weer. Dit is de reden waarom ik in 2010 weer met postduiven ben begonnen. Kippenvel momenten en adrenaline. Het enige wat ik niet bij de sierduiven vond. 
Gisteren mocht ik weer zo'n moment meemaken. Later kwamen er nog een paar duiven op een vergelijkbare manier aanzetten, maar toch, de eerste is altijd speciaal. De eersten kwamen vlot af, daarna werd het druppelsgewijs. Waar je op moet hopen bij deze omstandigheden is dat ze bijtijds de rem erop zetten, eenmaal de Wadden eilanden voorbij wordt het een lastig verhaal. Het gebeurd nog wel eens dat er duiven worden opgegeven die zijn gevangen op een booreiland, ver de Noordzee op. Sportvriend Hans kan daar nog een verhaal over vertellen.
Vooral voor de jongen en jaarlingen is dit lastig. Voor mijn hok is het mooi verlopen. Zaterdag uiteindelijk 35 van de 37 thuis. De laatste twee zijn vanochtend weer gearriveerd. Er zitten een paar laatjes bij, vorig seizoen matig afgericht, maar zelfs deze laatjes lukt het om thuis te komen. Knap, al zeg ik het zelf. Ik beschouw dit soort vluchten dan ook als een goede leerschool. Duiven moeten ervaring op doen, zonder ervaring zullen ze niet maximaal renderen. Ervaring kan alleen worden opgedaan door in te korven. Zolang de duiven gezond zijn en in een redelijke conditie maken ze goede kans thuis te komen. Kwaliteit komt vanzelf boven drijven. Gezien de afloop gisteren heb ik niets te klagen.
Nieuwe herinneringen maken. In mijn laatste blog van twee weken geleden vertelde ik over het moment dat ik nog herinneringen met mijn vader kon delen.  Ik beloofde hem toen dat ik nieuwe herinnering ga maken, ook al ging hij die niet meer meemaken. Mijn vader is zes dagen later overleden. De aankomst van zaterdag kan ik niet meer met hem delen, het gebeurd ongetwijfeld op een andere manier, met andere mensen. Wat ik ook kan delen met de mensen om mij heen is zijn heengaan en het definitieve afscheid aan hem. Ondanks het grote verdriet harmonieus verlopen gebeurtenissen, intens beleefd door alle naasten. 
Grote en kleine gebeurtenissen, zij zorgen voor nieuwe herinneringen. Herinneringen worden gedeeld, met mensen die dicht bij je staan, mensen die in je sociale kringen verkeren, misschien wel wildvreemden die later dichterbij komen in de kringen om je heen.
Haal het positieve uit die herinneringen, er is al genoeg negatieve energie in de wereld. Over het verloop van de vluchten gisteren was al weer het nodige te doen. Je hoeft niet in te korven, de te verwachten omstandigheden waren nagenoeg bekend. Korf je in, realiseer dan wat de gevolgen kunnen zijn. Wil je je duiven ervaring op laten doen en zorgen dat ze straks als volwaardig postduif kunnen acteren? Dan zal het af en toe veren kosten, hoe sneu ook, het is nu eenmaal inherent aan deze sport. Neem het zoals het is, kijk naar wat je wel kunt en hebt in plaats van wat het had kunnen zijn. 
Nieuwe herinneringen maken, laat het van een positieve inslag zijn. Veel leuker om te delen, makkelijker om van te leren.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl