zaterdag 18 augustus 2018

Op zoek naar succes

Wie zong dat ook alweer? Dat liedje over die zomer die voorbij is. Het is een beetje het gevoel wat ik heb na het vliegseizoen 2018. De zomer is nog helemaal niet voorbij, zeker niet met nog een vakantie in het verschiet in het zuiden van Frankrijk. Het seizoen dat de boeken in gaat als superzwaar, warm weer, zeg maar gerust heet en bijna iedere week wind op de kop. Voor mij afgelopen in het eerste weekend van augustus, een paar dagen later begon het weer om te slaan..
Het was niet bepaald het seizoen voor watjes. Zij die de doorzetters onder de pannen hebben en nog goed gezond ook, zullen ongetwijfeld een seizoen hebben gedraaid dat tevreden stemt. Hoe tevreden moet ieder voor zich uitmaken. Ook zullen bij velen de oogkleppen zijn afgevallen. Al die duiven die het zo goed deden de afgelopen seizoenen bleken toch wat minder toen het er echt op aan kwam. Slechte duiven of konden ze slecht omgaan met de voorgeschotelde omstandigheden dit jaar? Het zijn de feiten die je moet inzien, de feiten zorgen ervoor dat je de juiste conclusies gaat trekken. De conclusies gaan je helpen je strategie verder aan te scherpen. 
Ik schreef in mijn vorige blog al dat ik wat tijd nodig zal hebben om alles te overdenken wat er in het afgelopen seizoen is gebeurd. Als de feiten op een rijtje staan zullen de conclusies getrokken moeten worden. In het verleden was ik hier heel snel mee. Het werk dat ik de laatste jaren doe dwingt me er toe om alles te overdenken, de voor en nadelen naast elkaar te zetten en daar een weloverwogen besluit over te nemen. In mijn werkzame bestaan gaat het dan vaak meteen over serieuze hoeveelheden euro's. Euro's die vrijkomen om te investeren bij een weloverwogen en gefundeerd plan. Euro's nodig om te investeren om beter te worden. Beter worden betekend uiteindelijk meer winst maken. Winst is waar een bedrijf van leeft, ondanks alle mooie leuzen die je vaak terugvind in de missie die een bedrijf na zegt te streven. Een missie is niets anders dan de wereld laten weten wat je als bedrijf graag wilt zijn, wat je wilt dat je bedrijf aan de wereld bijdraagt. De stip op de horizon zo je wilt.
In de duivenhobby zal dat voor mij en verreweg de meesten van ons minder serieus zijn. Het gaat om de belangrijkste bijzaak in je persoonlijk leven, niet om een halszaak, een zaak op leven en dood, een zaak die invloed zal hebben op massa's mensen.
Wat wel van belang is in de conclusies die je trekt, is dat je gaat zorgen plezier te houden of probeert nog meer plezier te krijgen in wat je zo bezighoud. Voor mij is dat in ieder geval wel zo. Fascinerend wat die verenballetjes met je kunnen doen, of niet?

Op zoek naar succes is de titel van dit blog. Ik moest er aan denken toen ik vanmorgen de kwekers door mijn handen liet gaan, of de duiven die voor vermeerdering zorgen, de aanvoer naar de vliegploeg. Ik heb wat duiven apart gezet die al best lang in de kweekboxen vertoeven. Er zit kwaliteit in, maar is het voldoende om alles te kunnen doorstaan? De cijfers van dit seizoen zeggen van niet, maar wat heb ik een plezier beleefd aan de jongen van deze dieren in voorbije seizoenen. Vraag is of ze mij verder helpen op zoek naar succes.

Op zoek naar succes is ook zoeken naar de spelmethode die het beste past bij jou manier van doen en vooral naar jou omstandigheden. Opvallend dit seizoen: de doffers lieten het weer afweten op de momenten dat er wat verwacht mocht worden. Op die ene na dan, maar ja, die is twee weken later niet meer teruggekomen. In bloedvorm was hij, in mijn bescheiden beleving...
Alleen duivinnen, of toch doorzetten met de doffers? Op wat voor manier dan? Wat zullen de mogelijkheden zijn volgend seizoen? Feiten heb ik nodig, geen gevoelens of aannames.

Op zoek naar succes is ook het goed opleren van de jongen, zodat er volgend jaar weer een lekkere ploeg jaarlingen kan worden benut. De jongen heb ik al bijna twee weken niet afgericht. Het weer zat toch wat tegen, de laatste dagen zijn ze niet helemaal honderd procent. Ik zie dat vaak als het weer om slaat na een langere periode van stabiel weer, ik zie het bij mij op het hok ook vaak gebeuren in augustus. Reden is niet heel moeilijk, ik zet het hele seizoen jongen bij, dat kan ook, ik speel ze immers niet. Gezondheid dips zijn een logisch gevolg van continu bijzetten. Rustig blijven, de medicijnen in de kast houden, feiten blijven verzamelen en conclusies trekken. Het is eigenlijk best wel makkelijk.

Op zoek naar succes was ook ons cluppie. Het hele oude duiven seizoen hingen we er als club maar wat bij, er werden op enkele uitzonderingen na, geen kopduiven regionaal geklokt. Nu de jonge duivenvluchten bezig zijn, zie ik clubgenoten plots weer bovenin de uitslag van het ccg verschijnen. Top!

Op zoek naar succes is ook je beste duiven thuis durven houden. De "554" heeft dit jaar laten zien dat ze haar moeder, de "556" kan ontstijgen. Ze heeft haar plekje op de kweek gekregen, in de hoop dat ik van haar ook weer een betere versie kan kweken. Nu nog een goede doffer voor haar, of had ik die al? We gaan het zien.

Iedereen nog succes de komende vluchten.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zondag 5 augustus 2018

Perigueux - Einde van een loodzwaar seizoen


Het is zondagochtend, de laatste prijsduiven in het NIC moeten nog geklokt worden. De seizoensafsluiting vanuit Cahors werd een nationale lossing in Perigueux. Vlucht ingekort wegens te verwachten extreme omstandigheden. Extreem was het wel, temperaturen die dicht tegen de 40 graden aanlagen in Frankrijk op de lossingsdag. De doorkomsten op zaterdag waren dan ook supertraag. Hetzelfde beeld overigens van Perpignan, de internationale afsluiting van het seizoen. Elke duif die doorkomt op zo'n dag verdient een eervolle vermelding, wat een doorzetters.
Begrijpelijk dat men heeft gekozen voor Perigueux, toch al gauw 100 kilometer minder. Waar ik een vraag bij heb is het lossen om 10:30. Geen middaglossing, geen ochtend lossing, compromis zonder fundering? Misschien dat ik iets over het hoofd zie, de insteek is in ieder geval goed geweest, het belang van de duiven moet voorop staan.
Zoals gezegd, een supertrage, lees superzware vlucht. Doorkomsten die de 900 m/min niet halen, een duif hoog in sector 3 als snelste nationaal. 
In sector 4 viel de eerste bij de combinatie Rekker-Westra op de klep. Deze combinatie is in 2018 ongenaakbaar gebleken. Wat een klasse, wat een discipline, wat een duiven. Een super seizoen, afgesloten met een 1e in sector 4, maar ook nog 8ste nationaal. Wat te denken dat het een week eerder vanaf Bergerac ook al het geval was? De omstandigheden waren toen wel iets gunstiger, maar omstandigheden lijken de duiven van deze combinatie niet in de weg te staan. In mijn ogen de besten van Nederland op de overnacht dit jaar. Klasse! Overigens zijn de andere twee toppers uit sector 4 ook weer van de partij. Bennie Homma klokt gewoon de 2de, Gerard Koopman klokt de 5de. Hoezo, we draaien lekker mee? Klasse wat dit supertrio heeft laten zien dit seizoen. Ik realiseer me ook dat ik nu meteen wat andere goede melkers tekort doe.
Op eigen hok viel het ook lang niet tegen. Ik klokte pas in de avond, maar dan wel 2 in 3 minuten. Goed voor de 6de en 7de in het NIC, NPO en sector 4 wordt een coefficient van 12% gehaald. Net niet de beoogde 10%, maar wat was ik blij met deze twee duifjes. 
De "592" zat plots op het hok, ik was even in de keuken, de afwas moet tenslotte ook opgeruimd. Toen ik naar het hok liep zag ik het al, deze was heel diep gegaan, ze maakte weinig aanstalten om binnen te lopen. Dan maar met een stokje opdrijven, wat niet lukte. Geen stress, de doffer maar los. Deze was blij met zijn verworven vrijheid en vond het nodig om nog even een complete show op te voeren, hoog in de lucht draaiend, zeilend en klapwiekend. Nog een doffer los, de "Oude Witpen" vliegt nooit veel, dus dan moet die het maar doen. Inderdaad na 2 rondjes viel hij op het hok, gevolgd door de eerder losgelaten doffer. Terwijl de "592" wat sjoege geeft op de avances van haar doffer, valt achter mijn rug vandaan de "554", ze loopt meteen binnen en wordt zodoende als eerste geklokt, de "Oude Witpen" is haar doffer en loopt meteen mee naar binnen. Ik ga de duif melden, de "592"loopt een paar minuten later binnen met haar doffer. Na de gebruikelijke telefoontjes en app-jes met mijn overnacht maatjes en het gebruikelijke berichtje op Facebook keert de stilte van de avond weer.
Plots gaat de poort open en staat Wim in de tuin. Hij was even gevlucht, even wat beweging na een middag in de tuin zitten en in de lucht staren. We praten wat en bekijken de "554". Ze is licht, maar in een goede conditie. Op het moment dat ik haar terugzet roept Wim dat er een duif op het hok valt. De "557" arriveert, vanuit de westkant, blijkbaar het IJsselmeer als richtpunt gekozen. Ze laat zich klokken met een 11de melding in het NIC. Alles met elkaar geen slechte ontknoping van de laatste marathon van dit jaar. 3 van de 6 thuis en netjes in de prijzen.
Vanochtend komen er wel duiven bij maar tot zover niet meer in Engelum. Ik hoop dat de andere 3 dames ook nog thuis komen. Het zijn tenslotte allemaal duifjes die hebben laten zien dat ze wat in hun mars hebben.
Zoals altijd heb ik wel een idee bij wat er dit jaar allemaal weer te leren viel op het hok. Ik moet het nog wel even op een rijtje zetten allemaal, conclusies trekken kan de hele winter nog. Nu maar eens wat aandacht aan de jongen geven, die moeten tenslotte ook nog wat worden opgeleerd.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl