maandag 25 december 2017

Beste Wensen en door!

Het is er weer de tijd voor. Iedereen wenst elkaar het beste voor het komende nieuwe jaar. Gemeend of ongemeend, plichtmatig of vol overtuiging, alleen degene die de woorden uitspreekt naar de ander weet hoe gemeend het is.
Beste Wensen betekend dat men je het beste voor het komend jaar toewenst, dat beste moet je wel zelf afdwingen. Men gunt je iets, dat is wat er wordt gezegd, hoe je dat voor jezelf waar maakt, dat is aan jezelf, op eigen wijze, volgens eigen inzicht. Om de beste wensen om te zetten in de doelen voor komend jaar, is het handig om terug te kijken op het afgelopen jaar of zelfs verder dan dat.

Ik was vandaag aan de wandel. Ik had me dat al een tijdje terug voorgenomen. De Eerste Kerstdag ga ik wandelen. Niets bijzonders, maar dit keer zou het een tocht zijn die veel langer ging duren dan normaal. Gewoon omdat ik dat wilde, de tijd voor mezelf wilde, mezelf het plezier van rust om me heen wilde gunnen.
De tijd wilde ik benutten om 2017 te overdenken. Niet alleen over de duiven, maar gewoon, mijn of liever ons jaar overzien. Wat is er gebeurd, wat ging er goed, wat ging er absoluut niet goed, wat wil ik anders, hoe gaat het eruit zien. 
Het zit in mijn aard, ik wil de controle houden, ook al heb ik in de 53 jaar op deze aardkloot geleerd dat je je levensloop niet onder controle kan houden, simpelweg omdat het leven nu eenmaal onverwachte wendingen neemt. Ik heb er voorbeelden genoeg van beleefd. Maar toch, ik wil graag een plan, een doel, of meerdere. Heb ik iets om naar toe te werken. Uitdagingen mag je ze ook noemen, ook al zie ik dat zelf vaak niet zo. Wat ik in mijn hoofd heb.... De rest kunt U zelf wel invullen.
Wat de revue passeerde in mijn hoofd was van een behoorlijke impact. In 2017 werd Vera, mijn wederhelft, ziek. Kanker is iets wat niet in de koude kleren gaat zitten. Gelukkig was ze er snel bij, zoals het er nu naar uitziet loopt het tot nu toe met een sisser af. De impact van deze gebeurtenis is behoorlijk geweest. Het heeft ons dichterbij elkaar gebracht, het heeft ons nog meer doen inzien dat je maar één leven hebt. Leef het, haal eruit wat je eruit wilt halen. Het heeft geen zin om te kniezen en te wijzen naar anderen, die gaan het voor jou niet oplossen.
Mijn vader is ongeneeslijk ziek, de strijd die mijn ouders, tachtigers, moeten voeren tegen bureaucratische instanties is ongekend, on Nederlands. Toch kijk ik met bewondering, hoe sterk kan je zijn met alle ervaring die je opgedaan hebt in een leven vol gebeurtenissen, mooi en minder mooi.
De gebeurtenis die 2016 voor ons tekende, liep in 2017 nog behoorlijk door. Onze kleindochter moest bij een pleegmoeder worden geplaatst, wonderwel heeft dit geweldig uitgepakt en gaat het meer dan goed met de kleine meid. Iedere keer weer als we haar zien worden we zielsgelukkig van de glimlach van haar, onze pride and joy.
Onze vier kinderen zijn allemaal twintigers, ieder met een eigen karakter, een eigen leven, een eigen set van uitdagingen. Als ouder lijkt het zorgen maken ingebakken, wonderwel weten ze alle vier een draai te geven aan wat hun toekomst is. 
Nadat ik bijna twee jaar geleden bij mijn werkgever te kennen gaf dat ik weleens wat anders wilde dan stressen van 6 uur 's ochtends tot laat in de avond, kreeg mijn leven ook een andere draai. Opeens werd het rustig om mij heen, kreeg ik de kans om mijn kennis en inzicht in excel sheets te gieten en er rekenmodellen van te maken die heel veel ander inzicht gaven en geven in het reilen en zeilen van het bedrijf waar ik werk. Daarna werd duidelijk dat er een andere aanpak nodig was om verder te kunnen ontwikkelen, met die aanpak zou er projectmatig veel geregeld moeten worden. In de tijd die ik daarvoor gekregen heb, ben ik doorontwikkeld van productiemanager, productie controller, lean coördinator naar project manager, heb ik mijn plek in de organisatie waar ik hoor weer ingenomen. Kansen gepakt, met ambitie om de projecten die mij worden toevertrouwd tot een goed einde te brengen.
Wat mij uiteindelijk bij de duiven brengt. Belangrijk voor mij, maar bijzaak in het grote geheel. 
Je zult moeten werken om te eten en een dak boven je hoofd te hebben. Gelukkig zijn betekend voor mij samen als één door het leven gaan in goede gezondheid, je kinderen zien opgroeien en zien uitgroeien tot wat ze graag willen zijn, opa en oma zijn van het mooiste wat je je maar kunt voorstellen, van steun kunnen zijn voor de mensen die het voor jou mogelijk hebben gemaakt om iets van je leven te maken. Daarnaast een hele serie mensen die het leven nog leuker maken. Een paar echte vrienden, buren, kennissen, duivenmaatjes en nog meer die er om heen hangen. 
Oh ja, ik moet de duiven daar nog inpassen. 2018 wordt voor mij vast een goed jaar. Systeem aanpassen? Ik hoop het niet, maar gezien de wendingen die vooral mijn werkzame leven aan het nemen zijn, zou het zo maar kunnen dat er geen tijd is om doffers op weduwschap en duivinnen op nest te spelen. Misschien alles maar weer op het nest, om het makkelijk te maken. Dat was dus het enige waar ik nog niet uit was na de lange, lange wandeling vandaag. Toch nog tijd tekort, tussendoor teveel foto's gemaakt van al het moois wat er is te zien in de Friese landerijen, zelfs als het eind December is.

We gaan er gewoon wat moois van maken!

Tot de volgende,

www.postduivenblog.nl



zaterdag 16 december 2017

Mooie middag - Overnachters Waadhoek

Mooie middag gehad met de overnachters uit de Waadhoek. Twee jaar geleden al eens gedaan in een kleiner comité, deze keer met iets meer genodigden.
Ingrediënten die nodig waren: goede zin, wat duiven waar wat over te vertellen is, bakkie koffie, wat lekkers erbij, een drankje met wat te knabbelen.
Wat er dan gebeurd is voor de hand liggend, maar precies waar het omdraait. Om de beurt worden de duiven besproken door de eigenaar en gaan dan door de handen van de deelnemers die hun aanmerkingen ook nog eens laten horen.
Ouwehoeren over duiven is elke melker wel toevertrouwd, de rest gaat vanzelf. Mooi om te zien dat kritiek opbouwend is, er al veel blijkt te worden samen gewerkt, dat vragen van de beginners worden beantwoord door de oude rotten in de groep, vooral veel wordt gelachen.

Mooie verhalen over de 1e nat S4 Cahors van Michiel Vlaskamp, een overwinning die niet werd verwacht, Klaas Buwalda met zijn Johan, 1e nat S3 en 4 van Orange, zijn Femke Maria met haar twee keer teletekst of Dirk, zijn eerste teletekst duif in zijn overnacht carrière en inmiddels stamvader van fondhok Nijbuurt. Hans de Ruig die zijn twee NPO overwinnaars Jumbo en de Nachtvlieger laat zien, Wim de Jong met een paar fenomenale prestatie duiven, Bram Wassenaar met duiven die al veel toppers op de wereld hebben gezet, kortom teveel om op te noemen.

Beste duiven? Die bonte van Bram, de 040 van Wim, de roodbonte van Michiel, Femke Maria van Klaas, hoewel dat bontje ook niet verkeerd was. Wat dacht je van de nachtvlieger van Hans? Hoe is het mogelijk dat er door zo'n klein clubje mensen zo'n arsenaal aan toppers bijeen kan worden gebracht op een wat winterse middag in December? En dan te bedenken dat er nog een paar verhinderd waren. Kortom, het bulkt van de marathon kwaliteit in de Waadhoek!

Heren bedankt voor een prachtige middag, volgend jaar maar weer?















zondag 3 december 2017

Het gaat om die goede

Gisteravond schaatsen kijken, wereldbeker van Calgary. Ik blijf het fascinerend vinden, rondjes draaien om het hardst. De verwachtingen op Olympic Oval van Calgary worden niet helemaal waargemaakt. De beste schaatsers van dit moment winnen, maar niet in de gehoopte wereldrecords. Omstandigheden blijken een niet uit te wissen factor. 
Toch mooie sport, mijn alltime favoriet Sven the Man zette orde op zaken na een wat minder begin van zijn race. De man is koning, probeer niet aan zijn troon te zagen!
Ondertussen surfte ik op het grote web door wat artikelen, allang geleden gepubliceerd. Het ging over Verkerk, Koopman en nog wat van die mannen die weten hoe je uitslagen moet maken. Het verhaal gaat over zo simpel mogelijk, goed hok, goede duiven en een superconditie. Niet die conditie uit een potje, maar gezondheid uitbouwen naar topvorm. Ze zeggen eigenlijk allemaal hetzelfde: Goede moet je hebben en er alles voor over hebben om die te laten renderen.


Vorige week schreef ik in mijn blog over een drietal weekenden bezet met duiven.
Eentje ervan is alvast gelukt, vrijdagavond was er weer een meer dan geslaagde jaarlijkse prijsuitreiking met buffet in ons clubgebouwtje.
Ik schrijf het volgens mij ieder jaar, maar het was weer gezellig, een genot van een club lid te zijn waar geen gezeik is, waar ieder in zijn waarde wordt gelaten.
Op deze avond werd wel duidelijk dat het gepland bezoek aan de komende Nationale Manifestatie niet doorgaat. Vorige week begrepen dat we met 4 heen zouden rijden, nu bleef ik alleen over. Geen zin om anderen te zoeken, dan maar wat andere festiviteiten.
Voor de 16de staat er een middag gepland voor de overnachters uit onze regio.
Twee jaar terug hebben we dit al eens gedaan in een wat kleinere setting, bij de fam. de Ruig thuis. We hebben er nu voor gekozen om er een iets grotere groep van te maken. Inderdaad, op uitnodiging. Bewust, de bedoeling is om elkaar aan het woord te laten, begrip te kweken voor ieders mening. 
Doel: gezelligheid, de onderlinge banden aanhalen, nieuwe invalshoeken leren. We doen dit aan de hand van wat meegebrachte duiven, ieder neemt iets mee en verteld. Het gaat nog niet eens om de bijzondere prestaties, maar om wat de liefhebber juist in die duif ziet, het verhaal achter de duif en het inzicht.
Ondertussen zullen de gesprekken ongetwijfeld gaan over alle facetten van de sport. Noem het de overnacht groep uit de Waadhoeke, diegenen die niet aan kunnen sluiten wegens andere verplichtingen, bij een geslaagde middag(waarom niet?) wordt het zeker vervolgd en komen jullie ook aan de beurt.
Aangezien de prijsuitreiking op de vrijdagavond was, besloten om er maar even gebruik van te maken. Een halve thuis gewerkt(scheelt 2 en een half uur in de auto), waardoor er ook tijd was voor een bezoek aan de dierenarts voor de jaarlijkse paramixo enting. Hebben we dat alvast maar weer gehad. Mooie gelegenheid om alle duiven in de handen te hebben, ik ga tenslotte altijd naar de praktijk. Veel werk, maar wel zeker weten de administratie op orde en geen kopzorgen meer richting nieuw seizoen.
Opvallend aan de duiven: eentje met bloedpennen(al eerder opgemerkt door Bram), een paar met wat werkpennen, de oudere dieren iets te zwaar, de jongeren mooi op gewicht. Toch iets minder kwistig met de voerbus zijn dus.
Ik had ze gisterochtend nog even los, mist deert de duiven echt niet. Opvallend was dat ze er niet veel zin in hadden. Zou de enting dan toch meer invloed hebben dan je in eerste instantie denkt? Meestal gaan ze na de enting terug in het hok en valt het me niet zo op. Zal ongetwijfeld een lichte reactie zijn op de entstof.
Plannen voor de komende tijd: de feestdagen komen er weer aan, betekend in de foodsector werken in de weekenden, daarna 13 januari clubtentoonstelling, de week daarna nog een weekje vakantie. Is het zomaar weer eind Januari, kunnen de kwekers op 1 februari bij elkaar. Liggen we weer mooi op schema!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl