Zaterdag een dag met nogal wat verschillende gezichten. 's Morgens op tijd uit bed, duiven verzorgd en op pad om af te richten. Ik wilde lossen op ongeveer 50 km, nadat ik door het goede weer deze week al 2x op 25 kilometer had gelost. Volgens het weerbericht ook de enige kans dit weekend.
Daarmee de draad weer opgepakt voor de oudere jongen(blauwe ringen), de jongeren(witte ringen) gingen deze week voor het eerst de baan op, voor sommigen wel heel vroeg, hadden net hun 1ste pen eruit.
Zo gezegd, zo gedaan. Duiven gelost op 50 kilometer, hoewel er onderweg een behoorlijke twijfel was. Donkere lucht, grondmist, niet ideaal voor onervaren dieren. Het verstand zei dat ze wel bij elkaar zouden blijven, dus die allerjongsten zouden het wel redden.....
Een uur na de lossing had ik 5 van de 29 dieren thuis(1 was kwijt na de lossing op donderdag), ondanks de staartwind. Maar even naar de voerwinkel dan, dit kon nog wel even gaan duren.
Snel nog even bij 1 van de jongere leden gekeken, woont toevallig in de straat voor de voerwinkel. Hij stond voor het huis, in afwachting van zijn jongen die op de laatste natourvlucht werden gespeeld. Goede dieren in handen gehad, 1 sprak me bijzonder aan, had ook al een vroege prijs gespeeld dit jaar. Mooi dier.
Na een uurtje weer thuis, er begon me een onbehaaglijk gevoel te bekruipen, 13 thuis van de 29, het liep niet lekker, koppel was dus compleet uit elkaar geslagen onderweg. De meesten die thuis waren, waren de ouderen met de blauwe ringen, de "witte ringen" zouden het zwaar krijgen......
Ondertussen telefoon van een clubgenoot, een verhaal over iemand uit de club die overgestapt scheen te zijn naar een naburige club, was bekend gemaakt via Facebook. Ik had zelf nog niets gezien, ik begreep wel dat de gemoederen hoog opliepen.
De laatste karweitjes afgemaakt bij de duiven, zo af en toe kwam er een jong thuis, uit alle richtingen zo leek het, die hadden wat geleerd vandaag, alleen weinig "witte ringen".....
Toch maar even op Facebook gekeken, inderdaad, de gemoederen liepen hoog op. Over hoe en wat wil ik niet uitweiden, keuzes moeten door iedereen zelf gemaakt worden, maar de menselijke maat was van voor en tegenstanders ver te zoeken. Op zulke momenten overweeg ik om mijn FB-account maar op te zeggen. Ook dat is in de emotie, dus met enige terughoudendheid mijn visie er toch maar bijgezet, ik denk niet dat het veel geholpen heeft om tot een volwassener communicatie te komen. Ik las vandaag dat er zelfs haatmails en haatapps zijn verstuurd, jammer. Misschien een goede les voor alle betrokkenen om dit soort dingen niet via de sociale media te communiceren en dan uit te vechten. Wie er gelijk heeft in dit verhaal is allang niet meer belangrijk, er waren alleen maar verliezers op deze manier.
De etappe in de Vuelta gevolgd, hoe mooi had het kunnen zijn, Tom Dumoulin, 24 jarige klasbak op de fiets, als winnaar van de Vuelta. Wie goed had opgelet had geweten dat hij zou moeten buigen, nog geen klimmer genoeg, nog niet getectyleerd genoeg, hij heeft wel een schitterende prestatie geleverd en heel wat landgenoten mooie sport laten zien. Ik zeg klasse, die overwinning zit er over een paar jaar wel in!
Ondertussen was het aantal jongen aangegroeid naar 21, 15 "blauwe ringen", 6 "witte ringen". Arme jonkies, grove fout van de baas, de "witte ringen" die thuis waren, waren de oudste uit dit ploegje, die hadden hun 3de pen al gegooid, waren dus al wat verder op weg.
Vandaag zou het minder weer worden, dus vanochtend rustig aan, beetje luieren, rustig ontbijten om kwart voor 10 naar de duiven. Op het moment dat ik de hokken begon schoon te maken begon er een zonnetje door te breken, nog geen 2 minuten later vallen er 2 jongen!
Ik had de luizen drup dag op de agenda(zou slecht worden), dus mooi met de duiven bezig, ondertussen vielen er nog 1 voor 1 wat jongen. Blij verbaasd dus, de teller staat vanavond op 27 van de 29, 2 kwijt, nooit de insteek, we kweken toch allemaal goeden? Gezien het verloop gisteren en vandaag is het lang niet gek gegaan. Vorig jaar maakte ik ook al dergelijke zaken mee, gezondheid, betere duiven en voortschrijdend inzicht werpen zijn vruchten af, goed meetbaar in dit soort situaties.
Wat mijn dag vandaag maakte?
Niet het gekrakeel op internet, of de positieve stukjes die gelukkig ook te lezen zijn.
Niet het onverwacht mooie weer, kon ik toch nog even grasmaaien vanmiddag.
Niet het pseudo-positieve gevoel voor de vluchtelingen uit het Midden-Oosten, deze mensen kunnen het niet helpen, wie er is moet worden geholpen, maar waar was men 3 jaar geleden, toen regeringen geen cent over hadden voor opvangmogelijkheden in de regio's waar het allemaal gebeurd?
Niet het gevoel van overwinning toen ik zag dat mijn duiven de roofvogel te snel en te slim af waren.
Nee, het waren de berichten over mijn neef, 24, ernstig ziek, maar bereid om zich kapot te vechten om er bovenop te komen. Ik zeg petje af!
www.pigeonjohnny.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten