Zaterdagmorgen 07:30. Een leeg vlak voor mij op het scherm, ik wil weer eens wat woorden aan het internet toevertrouwen.
Vroeg wakker vanochtend, terwijl het niet nodig is, de duiven van St. Vincent zullen hier echt nog niet doorkomen. Alle tijd voor een bakkie, broodje en het verzorgen van onze kwekers, voor ik naar mijn maatje vertrek om hopelijk mooie aankomsten te zien van St. Vincent.
Magisch dat woord St. Vincent. In mijn beleving de "uber" klassieker van het overnachten met middaglossing, terwijl er eigenlijk helemaal niet zoveel meer op mee gaan als in het verleden..... Sign of the times? Ben er ooit eens door heen gereden, een slaperig dorpje waar niet veel te beleven is, contrast met de beleving die ik er qua duivensport bij heb kan niet groter zijn.
Toch is het gevoel hetzelfde. Ik heb dat ook met nationaal Bergerac, het heeft iets speciaals, meer nog dan de andere krakers. We hebben er 9 mee, waaronder onze favoriet de "072", al een aantal keren heeft deze doffer ons mooie momenten laten beleven, vandaag nog eens goed, dan direct naar de kweek, dat is de afspraak.
Wat een raar seizoen eigenlijk, 2021. Het verloopt voor ons goed tot nu toe, maar er zijn best veel mensen weer terug op aarde, na torenhoge verwachtingen.
We hebben tot nu toe aan de twee dagfond vluchten meegedaan met zoveel mogelijk jaarlingen, ze kwamen goed, afgelopen weekend zelfs super. Contrast was groot met wat er om ons heen gebeurde: Wij hadden 's avond 50% thuis, terwijl in de afdeling Friesland de teller onder de 20% bleef staan, 's ochtends kwamen ze nog goed na, verliezen dus heel beperkt. Als ik Facebook mag geloven (wat eigenlijk niet mag), dan zijn er flinke klappen gevallen.
De eerste overnacht vanuit Limoges verliep ook goed, we speelden de eerste 1:20, met een behoorlijk goed prijspercentage in het NIC maar ook in de afdeling en sector 4. Mooi te zien was dat dit 2 jarigen waren die zich als jaarling ook al mooi lieten zien op hun eerste overnacht opdrachten. Geeft veel vertrouwen voor de komende tijd.
Ondertussen check ik toch Compuclub live nog even, het beeld zal U zeer bekend voorkomen. Tom Petty zong het lang geleden al:"The waiting is the hardest part"
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten