Even een duifje ophalen

Zaterdagochtend, druilerig novemberweer. Zo'n dag dat je er eigenlijk niet zoveel zin in hebt. Duiven verzorgd, ze hebben ondanks het weer toch nog lekker gevlogen, een paar jonge doffers zitten weer snel weer op het hok, de laatste pennen hebben ze er uit, dus kwetsbaar in de lucht, ze zoeken snel weer de veiligheid van het hok.
Ik bel Bram nog even, hij stuurde me afgelopen week een berichtje dat ik een duivinnetje kon komen halen. Het duifje had ik al te leen gehad, Bram gaf aan dat hij toch veel teveel kweekduivinnen had, ik mocht hem komen halen, zodat het duifje definitief bij mij op het hok kon komen.
"Ben je thuis vandaag, dan kan ik dat duifje even ophalen." "Ja, kan wel even, na het eten graag."
Om 1 uur in de auto naar Minnertsga, Bram woont in dezelfde straat als waar mijn vereniging is gevestigd. 
Bram Wassenaar is een bekende verschijning in de duivenwereld in noord-west Friesland. Hij runt een centraal hok waardoor veel liefhebbers bij hem aankomen om een opvanger terug te halen. Daarnaast is Bram een goedspelende liefhebber, voornamelijk op de overnachtvluchten. Grappig is dat hij, net als ik, een wat ruimere belangstelling heeft voor duiven, hij bezit naast postduiven ook nog wat sierduifjes, plannen zijn om hier ook weer eens mee naar een show mee te gaan. Iets wat niet veel voorkomt in de postduiven wereld.

Gewoon Bram, zoals iedereen hem kent.

Ik word rondgeleid door de hokken, eerst de kweekduivinnen, onder andere kweekfenomeen de "Jellema duivin", deze duivin heeft voor veel goede nakomelingen gezorgd op een paar hokken hier in de buurt, Bram dankt er zijn "Teletext doffer" aan, 9de nationaal sector 4 op een loeizware Cahors in 2013. Er zitten overigens nog een fiks aantal nakomelingen van deze duivin, die ook hun sporen verdienen. Langs de sierduiven naar de kweekdoffers, hier krijg ik een paar doffers in mijn handen van een superkwaliteit, onder andere "Bokito", 2 jaar achterelkaar duifkampioen in NIC Zwaagwesteinde in 2010 en 2011, daarnaast ook nog 5de duifkampioen afdeling Friesland '96 in 2010, topdoffer. Uit dezelfde lijn krijg ik nog een paar doffers in de hand waar ik meteen maar wat jongen van bestel. In het vlieghok een paar toppers, waaronder de "Teletext", het jongenhok zit nog vol, duiven in een goede gezondheid, die voor de broodnodige aanvulling moeten zorgen in het vlieghok.
Interessant is te zien dat er een ronde late jongen wordt gekweekt die niet gespeeld worden, maar die bestemd zijn voor de kweek, puur om de lijnen van de goed presterende dieren vast te leggen, hier worden kruisingen van het oude soort, zoals Bram het noemt, met het Jellema/Beerda soort getest, maar ook inteelt wordt toegepast, de kwaliteiten van de oudere kwekers moet worden vastgelegd. Gevolg veel kwekers, maar het lijkt toch een succesformule, gezien de prestaties de laatste jaren.

Bram werkt veel samen met Nico van Veen, beter bekend als de Duivencoach. Ze zijn al jaren bezig samen, Bram kweekt en speelt, Nico selecteert, houd prestaties bij, stelt koppels samen, ook kweken ze samen duiven die naar verschillende eenhoksraces gaan. Ook hier zijn beiden regelmatig succesvol.

Na de rondgang nog even bijpraten, voor we het weten is de middag al weer om. Wat een manier om een druilerige dag zoek te brengen, ik heb in ieder geval genoten vandaag en zal behoorlijk mijn best moeten doen om aan te pikken bij de kwaliteit die op dit hok wordt geboden!

www.pigeonjohnny.blogspot.nl

Stand van zaken: Doelstellingen

Je zelf doelen stellen en stappen maken, daar gaat het om als je ergens verder mee wilt komen. 
Toen ik in 2010 weer begon met postduiven had ik als doelstelling: Binnen 5 jaar wil ik een keer een kopprijs spelen op een overnacht vlucht.
Dit is gelukt, dit jaar op Ruffec heb ik een kopprijs gespeeld op Ruffec. Een kopprijs is in mijn beleving een prijs 1:100 in de afdeling en/of sector 4.
Ik had hier ook nog een paar voorwaarden aan gesteld. De duiven die ik mij aanschafte mochten niet boven het door mij gestelde budget gaan, daarbij waren stambomen ondergeschikt aan de kennis en kunde die ik in het verleden had opgedaan.
Gelukt is dit, de ouders van de 801 heb ik beide via internet opgepikt, de moeder kostte me 40 euro, de doffer had ik geruild voor een paar programma duiven, die ik zelf niet nodig had, maar die me wel konden helpen om de aanschaf van overnacht duiven te financieren. 
Verder heeft het me niet zoveel verder gebracht, de verdere resultaten zijn, op een enkele uitschieter na, niet bepaald om over naar huis te schrijven.

Tijd dus om de doelstellingen bij te stellen, omhoog wel te verstaan. Doel blijft nog steeds kopprijzen in afdeling en sector 4 op overnachtvluchten. De omstandigheden waarin dit moet gebeuren moeten dan ook aangepakt worden.
Gezien de beschikbare tijd die ik heb, zal ik mijn persoonlijke programma moeten aanpassen, de mogelijkheden die ik heb dus benutten. Om de duiven goed voor te bereiden is tijd nodig, tijd is erg schaars in mijn omstandigheden.
Dus: niet meer dan 3 overnachtvluchten per jaar.
Ik heb hiervoor een goed hok nodig, om de duiven optimaal in conditie te kunnen krijgen. Afgelopen winter gerealiseerd, noodgedwongen, door een forse stormschade. Soms moet je geholpen worden door iets van buitenaf. Hok is operationeel sinds maart 2014. Ik ben er tot nog toe tevreden mee. Waar ik dat aan afmeet: de kopprijs van Ruffec en het prijspercentage dat ik die race speelde, voordien had ik veel last van zieke duiven, jongen die overmatig veel aan adeno ten prooi vielen, oude duiven die maar niet in conditie wilden blijven. Dit seizoen(dus sinds maart) heb ik veel minder last gehad, van de jongen heb ik er niet 1 op hoeven ruimen wegens adeno. Oude duiven heb ik niet weg hoeven doen wegens ziekte.
Ik heb hiervoor ook een sterk kweekhok nodig, van hieruit moet de basis van mijn vliegploeg gelegd worden. Het betekend dat ik ook mijn doelstelling voor aanschaf van betere duiven moet aanpassen. Ik heb goede duiven gevonden voor weinig geld, maar ik heb daarnaast toch veel verprutst aan tijd, energie en daarnaast dus ook geld, door duiven die niet goed genoeg waren, voor kwaliteit moet dus wel betaald worden. Budget blijft hetzelfde, alleen moet ik veel selectiever zijn, liever 2 duiven kopen die meer kans op succes geven, dan voor hetzelfde geld 10 stuks, met evenveel kans op succes.
Daarnaast heb ik een goed plan nodig, hierin moeten koppeldata, inkorfdata en terugrekenen welke neststanden daar voor nodig zijn in de winter al op papier staan. Hieraan ontbrak het nog wel eens, improviseren lukt aardig, maakt het ook leuk en breekt de dagelijkse sleur van verzorgen, maar het helpt niet op de weg naar succes.
Een vast systeem van voeren, trainen en wat al meer hanteer ik al, hierin hoeft in mijn beleving niet veel meer te veranderen. Bijproducten wel of niet geven, welke medische begeleiding is perse nodig, wat is overbodig, ik ga het de komende maanden uit proberen te knobbelen.
Wat ik jammer vind is dat de meeste liefhebbers bijna nooit iets vermelden over hoe zij hierover denken, of wat zij doen om hun doelstellingen te bereiken, ik lees hierover eigenlijk alleen vanuit de bekende namen, of krijgen de "gewone" melkers te kort ruimte om dit te delen.
Kennis, kunde en inzichten delen met elkaar zorgt ervoor dat we elkaar gaan waarderen, maar meer nog, zorgt ervoor dat we allemaal wijzer worden!


http://www.pigeonjohnny.blogspot.nl

Stand van zaken

Als ik niet meer hoef te werken wil ik fulltime met postduiven bezig zijn.

De vraag die dan meteen opdoemt is, welke toekomst zit daar eigenlijk in. Het aantal mede beoefenaars in de postduivensport neemt gestaag af, jonge aanwas is zeldzaam. Ik hoorde laatst iemand zeggen: "We hebben er een jeugdlid bij, voor het eerst in 22 jaar ben ik niet meer de jongste". Ik ken dat gevoel, het was al zo in de jaren '70, toendertijd was ik jeugdlid, met mij nog een paar jongens, die stuk voor stuk weer afhaakten. Ik las zojuist het weekstukje van Michel Beekman over de kampioenenhuldiging in Amsterdam, treffender kan de stand van zaken in duivensportland niet omschreven worden.
Toekomst scenario zou kunnen zijn, een enorme toename van eenhoksraces, voor de deelnemers is dit redelijk vrijblijvend, je kweekt wat jongen en stuurt ze naar een ander land, ze worden er door professionals verzorgd, ze kunnen tegen duiven uit de hele wereld strijden om de hoogste eer. Thuis achter de PC kan alles gevolgd worden. Lekker makkelijk, je kunt gewoon op vakantie, hoeft je niet druk te maken over vrije dagen opnemen, weekenden vrij te plannen vanwege wedvluchten en meer van deze perikelen. Als je zin hebt reis je af naar de plek waar de race wordt georganiseerd, waar je, gekoppeld aan een leuke vakantie, de aankomsten van de finale race kunt volgen. Als je het slim aanpakt hoef je zelfs geen duiven meer te houden. Bestel voor een bepaalde datum wat jongen bij een kweekstation en je kunt los. Jammer dat dit in Nederland niet toegestaan is.
In de paardenwereld is dit al gemeengoed, eigenaren stallen hun paarden bij trainers, elke maand afrekenen, wanneer het uitkomt ga je lekker naar de drafbaan, of naar een springconcours.
De marathonvluchten zijn volgens mij ook nog in opmars, specialisatie in een tamelijk extreme vorm van de postduivensport. Ik zie in de toekomst een aantal trainingsvluchten, waarna er op de marathon(de finale) flink om prijzen gespeeld kan worden. Het aantal marathons zal dan afnemen, maar de vluchten die overblijven zullen echte klassiekers zijn. Deze kan je dan vanaf eigen hok spelen, het seizoen zal aardig ingekort zijn, zodat er veel meer tijd zal zijn voor andere zaken, die veel beter aansluiten bij de huidige tijdsgeest. Kampioenschappen zijn dan niet meer belangrijk, het gaat om pieken op het juiste moment.
Het programmaspel zal op termijn voorgoed verleden tijd zijn, zeker voor mensen die gewoon naar hun baas gaan, het is tegenwoordig heel normaal dat je een uur  naar je werk rijd, ploegendiensten draait of vaak doordeweeks een aantal nachten van huis bent, omdat je werkplek toevallig even te ver van huis is. Kortom, het is lastig om je duiven te verzorgen in een bepaald ritme, wat de kansen op succes niet bepaald doet toenemen. 
Vitesse, midfond of jonge duiven, als het blijft bestaan zal het in een veel mindere setting doorgaan, alles zal draaien om specialisatie op deze disciplines en een seizoen in zo'n discipline zal in een korte periode gespeeld worden.

Doemdenkerij? Ik hoop het niet, maar als je om je heen kijkt lijkt het me niet meer dan realiteitszin.

Toekomst in de sport is er overigens wel, kijk naar de ontwikkelingen in Azië en Oost-Europa. De levensstandaard gaat daar omhoog, waardoor het mogelijk is om duurdere vormen van duiven houden te kunnen veroorloven.

Positieve dingen? Jawel, vandaag genoten van de duiven, lekker los gehad, was schitterend weer voor November. Hokken gepoetst, alles in bad, vanmiddag de kwekers nog even door de handen gehad. Hoe staan ze ervoor? Wat is wijsheid, hoe stel ik de koppels komend seizoen samen, kortom, totale ontspanning na 6 dagen werken. Blijkt het voor mij toch weer de ideale hobby te zijn, wat we snel vergeten is het meest belangrijk: plezier hebben in je duiven, in het hok, lekker wegmijmeren, de dingen die je meestal bezighouden even vergeten, de kop leeg. Super!! 

St Vincent 1200 km, Hans de Ruig

Oudebildtzijl, bijna aan de Waddenzee, hoog in Friesland. Net buiten dit dorpje woont de familie de Ruig. Een dijkhuisje, onderaan de dijk, Hollandser kan haast niet. 
Ik ken Hans de Ruig sinds 2010. Hij was de eerste overnachtspeler waar ik op bezoek was, nadat ik had  besloten weer te beginnen met postduiven, specifiek met de overnachtvluchten. 
Ik kan me het eerste bezoek nog herinneren. We werden hartelijk ontvangen op de 2de paasdag 2010, Hans fanatiek en gedreven, honderduit pratend, zijn vrouw Imkje rustig, lachend en zorgzaam, direct in gesprek met mijn partner Vera. Je voelt je er meteen thuis. In de jaren erna ben ik nog vaak langs geweest, voor een praatje, een paar jongen, of gewoon duiven letten als ik zelf niet mee had. De laatste tijd was dit niet meer gebeurd, dus hoog tijd voor een nieuwe ronde.
Hans speelt in dezelfde vereniging als ik, speelt hetzelfde spel, dus er is snel een band, in ieder geval een gemeenschappelijke interesse. Er wordt gespeeld onder de naam Hans en Eelke de Ruig. Zoon Eelke is echter druk met school, maar nog steeds bij de duiven betrokken.
Hans was vorige maand al even bij mij wezen kijken, stille seizoen was net begonnen, hij kwam eigenlijk om de 801 te bekijken, helaas is deze nog steeds onderweg van zijn laatste vlucht. Toch een paar leuke uurtjes gehad, de duiven bekeken en gekeurd. Ik werd meteen uitgenodigd om weer eens langs te komen.

Hans voor zijn vlieghokken

Tijdens het seizoen had Hans al verteld dat hij met een paar bekende liefhebbers in contact staat de laatste tijd. Hij gaf zelf al aan dat dit voor hem een enorme boost is. Hij leert veel van deze mensen en probeert dat toe te passen op zijn eigen hokken. Er zaten altijd al goede duiven, de uitslagen waren soms goed, soms minder, er werd ook met veel duiven gespeeld. Dit is de laatste jaren een stuk minder geworden, wat me opviel was dat de kwaliteit op de hokken flink verbeterd was. Hans beaamde dit, hij legt zich nu veel meer toe op een paar specifieke lijnen, gekruist met het soort wat hij altijd al op het hok had. Onder impuls van zijn nieuwe contacten kan hij makkelijker aan duiven komen om de kwaliteit op de hokken te verbeteren.
Ook het voersysteem is drastisch aangepakt, alsmede het inspelen van de jaarlingen. Jongen werden soms wel gespeeld, soms niet, dit jaar werd er vooral stevig afgericht, tot aan Brussel aan toe.

Je ziet de duiven hier van ver komen

Opvallend dit seizoen was dat hij prachtige series draaide, zowel op de overnacht vluchten met de overjarige duiven, als met de jaarlingen op de dagfond vluchten en in Augustus op Bergerac. Alleen die echte kopduif zat er niet in, ondanks dat een schitterend seizoen.
Uitgebreid door de hokken geweest, late jongen die ondanks hun jonge leeftijd al goed in elkaar zitten, kweekduivinnen waarvan ik er zelf wel een paar wil gebruiken, inmiddels bewezen vliegers en beloftevolle jaarlingen. Kweekdoffers die gewoon goed zijn. Er wordt behoorlijk aan de weg getimmerd.
Kweekmethode die toegepast gaat worden: goed x goed, lijnen kruisen, maar ook witoog x geeloog, een streven wat steeds meer opgeld doet.
Ook de bijproducten die bij zijn nieuwe systeem besproken. Er komt nogal wat bij kijken om duiven te prepareren voor een marathon vlucht. Gezien de resultaten lijkt het voor Hans de juiste manier.
Wat mij het meest verbaasde: er wordt tegenwoordig heel veel gedaan met DNA van topduiven en duiven die internationaal verkocht worden. Hans vertelde dat de DNA uitslagen ook worden gebruikt om vast te leggen waar de sterke en zwakkere punten van duiven zitten. Door deze DNA patronen naast elkaar te leggen schijnt het mogelijk te zijn om kweekkoppels samen te stellen die elkaar aanvullen op de zwakkere punten. Geen nieuws voor mensen die serieus kweekkoppels samenstellen en proberen te compenseren, echter de DNA certificaten van duiven schijnen hier een goed hulpmiddel bij te zijn. Eerste keer dat ik er van gehoord heb in ieder geval.

Ook in het stille seizoen de duiven los

Ik heb vanmiddag weer een hoop opgestoken, er werd openhartig gepraat over alle  onderwerpen die aan bod kwamen. Ik heb weer veel kennis bij elkaar geraapt, eens kijken wat ik weer met al die weetjes kan.
Hans en Imkje bedankt voor een leuke middag.

meer info: www.hansderuig.nl

Het begint bij jezelf.

Deze week genoten van de duiven. Ik had deze week de wat latere diensten waardoor ik pas om 9 uur van huis hoef. Het geeft gelegenheid om de duiven nog even te laten vliegen, iets waar iedere liefhebber graag naar kijkt. Bij goede omstandigheden houden ze het nog vlot 3 kwartier vol, niet slecht voor duiven die niet gescheiden zijn en de meesten nog volop in de rui. 
Deze week weer vroegere diensten, ik ben 's middags dan te laat om de duiven nog uit te laten. Vanmiddag hebben ze hun rondjes nog kunnen draaien, de rest van de week zullen ze binnen moeten blijven. Gelukkig tot dusver nog geen last van de kromsnavels.

Ook genoten van de stukjes die her en der geschreven worden. Soms leerzame reportages, soms stukjes die duidelijk refereren aan het stille seizoen in de postduivenwereld. Melkers die op vakantie opnieuw ontdekken dat er meer moois op de wereld is.

Waar ik niet van geniet zijn de soms erg negatieve commentaren die gegeven worden op de mening van melkers. Gelukkig zijn er melkers die hun mening durven geven, je hoeft het niet met elkaar eens te zijn. Natuurlijk zijn er 1000 wegen die naar Rome leiden, ieder het zijne. Nu moeten mensen die bereid zijn om hun mening te delen zich soms met hand en tand verdedigen. Natuurlijk is discussie goed, maar laat het dan wel discussie blijven. Vaak worden zaken tot in het persoonlijke getrokken, het is volgens mij niet nodig om iemand die voor zijn mening uitkomt af te maken, simpelweg omdat die mening niet strookt met die van een ander. 
Ooit nagedacht over het feit dat iemands mening kan leiden tot een beter inzicht over waar jezelf mee bezig bent? Het zou wel zo moeten zijn, we zijn bezig met een hobby, er zijn maar weinig mensen die kunnen leven van de duiven. Commercieel belang is dus te verwaarlozen voor het grote gros, luisteren naar elkaar kan wel leiden tot beter resultaat op eigen hok, of tot een beter beleid als het gaat om regelgeving, opstellen van vliegprogramma's en lossingen. 

Het veilingseizoen is ook weer in volle gang, op veel websites worden in hoog tempo duiven verkocht. Volgens de omschrijvingen en stambomen kunnen het alleen maar goeden zijn die worden aangeboden, heb hier wel ernstige twijfels over. Soms wordt er een kijkdag aangeboden, om de duiven in de veiling te kunnen bekijken en keuren. Je kan er niet inkijken, maar sommige kenmerken moeten toch wel aanwezig zijn. 
Ik vraag me ook af hoeveel afval de verkopers kweken per jaar, dat wil dus zeggen dat er veel aangeboden wordt wat zijn geld niet waard is. Ook ik heb me wel laten verleiden om duiven aan te schaffen via 1 van de veilingsites, sommigen voldoen, veel niet. Ik kan me gelukkig inhouden en zorgen dat ik me hou aan de limieten die ik mezelf stel, zodat ik er financieel tenminste niet minder van word. Ook in dit opzicht moet het hobby blijven.
Ben wel benieuwd wat de duiven van Jos Pepping gaan opbrengen, hij hoort tot de top 5 van marathonspelers in Nederland. De verkoop van Arjan Beens en Ultsje Jellema hebben ook mijn belangstelling. Tophokken gaan in de verkoop.
Ik had het eerder over commercieel belang, voor deze mensen geldt volgens mij dat dat waar zij met hart en ziel aangewerkt hebben best wel een paar centen op mag brengen, ze hebben stuk voor stuk ook geïnvesteerd in hun stam, niet alleen met geld, vooral met kennis, kunde en passie.

Wat je vooral van bovengenoemden kunt leren is dat het altijd bij jezelf begint. Vingerwijzen en verbaal geweld zijn geen bouwstenen om verder te komen.

Warme winter?

Losse eindjes, dit gaat zeker op voor de Chinees Zhang, finalist in de finale rekstok op het WK turnen, gezien als grootste concurrent van ons aller Epke Zonderland. Hij was onderweg naar een goede klassering, echter kreeg hij materiaal pech, het leertje van 1 van zijn handschoenen brak los, essentieel voor de turners aan de rekstok. Voor eigen publiek kon de man de verwachtingen dus niet waarmaken, domme pech? Waarschijnlijk. Epke was magistraal, als zijn Chinese concurrent zijn oefening naar behoren had kunnen afronden was hij waarschijnlijk nog niet in staat geweest om voor goud te gaan. Winnen of verliezen, het ligt heel dicht bij elkaar. Er vliegen overigens al heel wat Epke's rond in Nederland, als ik de stambomen van te koop aangeboden duiven mag geloven.
Ik ben geen turnfan, maar de beelden die de wereld werden ingestuurd waren wel fantastisch. Vooral de slowmotions na de oefeningen brachten prachtig in beeld welke passie, focus en concentratie deze atleten opbrengen om het beste in zichzelf boven te halen. Absolute ster was in mijn mening de Amerikaanse Simone Biles, wat een talent, in elke sport kennen we dit wel, eens in de zoveel tijd staat er iemand op die dergelijk natuurtalent etaleert. Wat opvalt bij haar is het spontane plezier dat ze laat zien, ze leeft voor haar passie. 

Het rommelt in postduivenland. In België vliegt men elkaar in de haren over het wel of niet opheffen van de zones, vooral bij de nationale hafo vluchten, de bond wist het even niet meer en dacht weg te komen met het simpelweg teruggaan naar nationale en provinciale uitslagen. Even het commerciële belang van een aantal hokken over het hoofd gezien?
Daarnaast plannen de Waalse melkers een coupe, willen apart van de Vlaamstaligen gaan concoursen. Nog wel onder de koepel van de KBDB zeggen ze. Wordt weer een spannende winter daar. 
Ook een forse veroordeling wegens vermeend doping gebruik bij een liefhebber. 3 jaar schorsing en 15.000 euro boete. Niet misselijk, net als in de sportwereld hoor je voors en tegens over deze man. Hij weet zelf waarschijnlijk het beste of het waar is of niet.
In Nederland bij een aantal afdeling hommeles, afdeling 6 lijkt nu even de kroon te spannen, hoewel er elders ook nog het e.e.a. speelt. Ook hier weer genoeg voer voor de wintervergaderingen. Denk hierbij aan de organisatie van de grote dagfond concoursen en een aantal overnachtvluchten. Het NPO lijkt naarstig op zoek naar een manier om van de verantwoording over lossingen af te komen. Zou het overigens niet beter kunnen gaan over het trekken van lering uit het verloop van afgelopen seizoen? Code rood, foute lossingen en meer van dat, 2014 was niet om trots op te zijn.
Maar ja, even naar het journaal kijken plaatst alles wel weer in perspectief. Het Midden-Oosten is een puinhoop, de angst voor aanslagen lijkt ook Europa te bereiken, ebola in Afrika, vreselijk om te zien, ook hier de angst voor uitbreiding naar de rest van de wereld, hoe dom kan je zijn om met patiënten te gaan slepen. In Nederland wordt een scholier op school doodgestoken. Waar hebben we het dan over als het om de duiven gaat.............

Gisteren prijsuitreiking gehad bij het NIC Holwerd, waar ik inkorf voor de overnacht. Leuke middag, in de traditie zoals we die gewend zijn in Nederland. Opkomst niet echt goed, af te meten aan de opbrengst van beschikbaar gestelde late jongen 2014 en bonnen voor 2015. Jongen van een goede speler gaan ternauwernood voor het startbod van de hand, bonnen van diverse winnaars gaan voor een prikje weg. Tijd voor verandering? Aantrekkelijk maken voor nieuwkomers? Ik weet niet of het in dit soort middagen zit. Aan de uitgedeelde prijzenpakketten lag het in ieder geval niet. 
Volgens mij is het veel belangrijker dat de duivensport in de keuken laat kijken, de passie die je hebt delen, dat is wat mensen van buitenaf enthousiast maakt voor iets. Laat maar zien waarom je zo gek bent om dagen op je duiven te zitten wachten, er zoveel tijd aan spendeert om toch je duifjes zo goed mogelijk aan de start te krijgen.
Tijdens mijn bezoek aan Californië in 2011 werd me verteld dat daar bij grotere concoursen per keer een behoorlijk geld bedrag is te verdelen, opgebracht uit sponsoring en inleggeld. Animo om hier aan deel te nemen is groot. Direct na het bekend worden van de uitslag wordt er uitgekeerd, iedereen weet meteen waar hij aan toe is. Kampioenschappen in de clubs kent men wel, echter wordt aan individuele winst per concours vele malen meer waarde gehecht. Het winnen van een concours betekend een jaar lang je duiven kunnen onderhouden, kijk dan wordt het leuk.......

Tenslotte op eigen hok is het africhten van de jongen vorige week afgerond. Door het korten van de dagen is het niet meer mogelijk om de jongen dagelijks te laten vliegen. Vorige week schreef ik al dat ik de zaterdag naar Almelo moest, de jongen vlak voor Almelo gelost, dus in zuidoost richting, ongeveer 115 km hemelsbreed. De oudste jongen zijn 12 keer weggeweest, de jongsten 8 keer, wel met de lastige oversteken over het IJsselmeer, 90 km vanuit het zuiden en de lossing vanuit Almelo. Ik hoop dat het voldoende is om ze als jaarling aan de start te brengen. De rui zet goed door, dus met de gezondheid zit het ook wel goed. Kwekers zijn op tal, bij de vliegers mis ik veel doffers, tel er nu 10, tegen 18 duivinnen, da's lastig koppels maken voor het nestspel.
Ik speel nog steeds met de gedachte om alleen nog maar met duivinnen te vliegen op het nest, maakt het makkelijker omdat ik maar 1x daags kan voeren, nadeel is dat ik minder duiven kan inzetten. Wel weer makkelijker om de neststanden te bepalen en ze zo goed voor te bereiden op de door mij gekozen concoursen. We hebben nog een hele winter om erover na te denken.

Op bezoek in Almelo bij de Gebroeders Löwik

Gisteren voor de 2de keer dit jaar in Almelo geweest bij de Gebroeders Löwik. Directe aanleiding was de aanschaf van een duivin die ik voor de kweek wil gebruiken. In juni was ik ook al in Almelo, voor de aanschaf van 4 jongen. 1 van de jongen was ik van het hok kwijtgeraakt, om te zorgen dat ik 2 koppels 100% Löwik duiven tot mijn beschikking heb, heb ik nog een keer contact opgenomen om een duivin bij te halen. "Geen probleem, als je vlug bent kan je nog uitzoeken", was het antwoord van Ben Löwik. Dus zaterdagochtend in de auto voor de 150 km lange rit naar Almelo.

De gebroeders Löwik introduceren is voor de fondspelers misschien een open deur intrappen. Overwinningen in sector 3, afdeling 9, de VNCC, naast talloze teletekst en kopprijzen op de overnachtfond, zijn hun deel. De combinatie speelt al 55 jaar, eerst programma en vanaf 1984 alleen nog maar op de overnacht. Er wordt gespeeld op de NPO vluchten, ook wordt er nog wel eens een uitstapje gemaakt naar de ZLU vluchten, er zijn ook vroege prijzen gespeeld op bijvoorbeeld Perpignan en Barcelona.
Stamopbouw is ontstaan vanuit het "Oud Koppel", aangeschaft in 1978, een doffer van Telgenhof, zoon van de toen befaamde "Fonddoffer", een duivin van Klein Haarhuis, dochter van de topper de "41". Vanuit dit koppel is een fondstam opgebouwd die zijn weerga niet kent. Kleinzoon van dit koppel is de "Daxdoffer", zelf een 1ste in de VNCC vanuit Dax, met loodzware omstandigheden. Hij is weer vader en grootvader van een stevige rij kopvliegers, welke ook weer fantastisch vererft hebben op de hokken in Almelo. Daarnaast zijn uit deze stam een hele serie wergaloze fondkleppers geboren, niet alleen bij de gebroeders zelf.
Vaandeldragers van het hok nu zijn o.a. "Rambo", kleinzoon van de "Daxdoffer", winnaar van 1ste NPO Brive in 2010 en de "Cahorsdoffer", winnaar van Cahors sector 3 in 2012. Ook zij zijn nog rechtstreeks uit de lijnen van het "Oud Koppel".

Het systeem is heel eenvoudig. Rond 2 februari wordt gekoppeld, de vliegers brengen 1 jong groot en worden weer gescheiden. Pas na het invliegen op vitesse/midfond wordt er weer gekoppeld, om de duiven op een goede neststand in te kunnen korven voor de 1ste overnachtvluchten. Er wordt met 30 koppels op het nest gespeeld, daarnaast heeft de combinatie de beschikking over 12 kweekkoppels, naar overnacht begrippen niet veel duiven. Jongen worden het hele jaar door gekweekt, voor eigen behoefte worden de jongen gespeeld met de jonge duivenvluchten, natour of taartvluchten, naar gelang de leeftijd van de jongen. De jongen worden voor zover mogelijk al aan de tand gevoeld, alleen de allerbesten kunnen blijven.
Voersysteem is ook gemakkelijk. Er wordt gevoerd als de bak leeg is, soms 3 of 4 keer per dag, de duiven hebben dus eigenljk altijd voer ter beschikking. De jongen worden krapper gehouden om te zorgen dat ze blijven luisteren.
De oude duiven krijgen 2 overnachtingen per jaar, de jaarlingen 1 keer, verduisteren is er niet bij.
Medisch wordt er geënt tegen PMV en pokken, de laatste jaren wordt er ook geënt en gekuurd tegen paratyphus. 
Opvallend is het grote aantal ingeteelde dieren in de vliegploeg, die toch geweldig presteren. Dit getuigd van een heel hoge vitaliteit in de stam.
De hokken zijn als alle goede hokken, droog, goede verluchting en niet teveel duiven per afdeling.
Mondjesmaat wordt er nieuw bloed in de stam ingebracht. De aangekochte dieren worden ingekruist, de jongen hiervan moeten zich bewijzen op de vluchten, alleen de allerbesten behouden hun plekje.

Van de combinatie is Aloys de kweker van de 2, Ben is de soigneur van de vliegduiven, al 55 jaar in harmonie, zoals Ben zegt. 
In gesprek met de gebroeders valt de nuchterheid op waarmee de duivensport wordt benaderd, de gedrevenheid is er na al die jaren nog steeds, maar ook de opgedane ervaring en routine doen hier hun werk. Geen gekke dingen doen, geen paniek als het eens iets meer gaat, een rotsvast vertrouwen in de duiven en het systeem zijn hier de sleutelwoorden. Daarnaast is er een gezonde dosis humor en relativeringsvermogen.
Ben heeft mij gisteren uitgelegd waar dat vandaan komt. Net als iedereen heeft Ben in de duivensport ook een leermeester gehad. Dit was een hard spelende melker met weinig duiven, van origine een boer. Deze meneer was beroepshalve gewend om met het beste uitgangs materiaal te werken, of het nu koeien, varkens of duiven waren. De basis moet zorgen voor aanwas, welke tot het uiterste moet worden getest, zodat alleen de allerbesten overblijven om voor nageslacht te zorgen. Strenge selectie vanuit het beste materiaal. Verder had deze man de stelregel dat je nooit tegen de natuur moet ingaan, de natuur laat niet met zich sollen, zet het je betaald als je haar regels overtreed. Vertrouwen in de dieren en jezelf doet de rest, heb je eenmaal een goedpassend systeem gekozen, niet meer afwijken, slechts kleine aanpassingen ten goede zijn toegestaan.

Na mijn eerste bezoek in juni ging ik al met een heel goed gevoel naar huis, deze mensen verkopen duiven over de hele wereld, zijn toch niet commercieel ingesteld, proberen je wat van het beste mee te geven. Verder zijn ze bereid om je met raad en daad bij te staan. Dit gevoel is gisteren alleen nog maar versterkt, melkers naar mijn hart, ik zit er zelf niet ander in. Geen geheimen, maar kennis delen. Ook hier: we kunnen er niet in kijken, dus verstand van duiven hebben we eigenlijk niet. Wel alles met gezond verstand doen.

Ik heb het gevoel dat het niet mijn laatste bezoekje aan Almelo is geweest, Ben en Aloys bedankt voor de hulp en gastvrijheid!

Voor meer informatie: http://www.gebroederslowik.nl 

Vlieghokken voor oude en jongen

Nog een paar afdelingen

Ben poseert met een potentiele winnaar